@ บ้านปริปัจน์
"ช่วงนี้ไม่เห็นไลเกอร์พาหนูลูกปัดมาหาแม่บ้างล่ะ แม่มีเรื่องจะคุยกับน้องเต็มไปหมดเลยนะ" นาเบลเอ่ยบอกลูกชาย ขณะท่านกำลังจัดแต่งดอกกุหลาบใส่แจกัน ระหว่างรอสามีลงมาร่วมทานข้าว
"ใช่ค่ะ วันก่อนที่เจอน้องลูกปัด ดูน้องทานเก่งขึ้นเยอะนะคะ ดาริณชวนกินอะไรก็กินหมดเลย" ดาริณบอก เธออุตส่าห์ชวนพิพิมมาคุยเล่นกับท่าน แต่ยังไงก็ไม่สนุกเท่าตอนมีลูกปัด เพราะเธอชอบหัวเราะทำเป็นเรื่องตลกทั้งหมดเลย
"แล้ว" ฝ่ายถูกพูดถึงเอ่ยสั้นๆ ทิ้งกายบนเก้าอี้ร่วมโต๊ะอาหาร เสื้อเชิ้ตสีดำถูกปลดกระดุมไล่ลงจนถึงแผงอก หนวดเคราเริ่มยาวดูหมองคล้ำ
มันน่าหงุดหงิดซ้ำ ในขณะที่เขาหมดอาลัยบางอย่างแทบกินไม่ได้ แต่เธอยังมีความสุขสบายดี ให้ผู้คนรอบข้างได้มีส่วนร่วมในชีวิตอีก
"แม่ก็คิดถึงน้องไงลูก ถ้าว่างๆ ก็รับหนูลูกปัดมาบ้างนะ" มือเหี่ยวย่นค่อยๆ จับก้านดอกกุหลาบสีขาว หยิบกรรไกรตัดให้ปลายแหลมขึ้น ไว้รับน้ำในแจกันมากก
