โรงพยาบาลชื่อดัง
ท่ามกลางบรรยากาศตึงเครียดของมาเฟียหนุ่ม ซึ่งเอ่ยโทษตัวเองอยู่ซ้ำๆ อยู่ในใจแกร่ง ถ้าเขาเลือกจะให้เก็บเธอไว้ใกล้ตัวกว่านี้ พวกศัตรูคงไม่มีวันได้แตะต้องแม้แต่ปลายเล็บ
สองมือหนาประสานระหว่างหน้าตักขาแกร่ง ยังเฝ้ามองแต่ประตูหน้าห้องฉุกเฉิน รอฟังคำจากแพทย์ผู้เข้ารักษา แม้เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงก็ยังไม่มีวี่แววอะไร
"หนูลูกปัดเป็นยังไงบ้างลูก" เสียงของมารดาดึงให้ไลเกอร์เหลียวสนใจ ท่านเดินทางมาพร้อมกับบุพการี ดาริณและพิพิมมาด้วย ทุกคนต่างเป็นห่วงเมื่อทราบข่าว
"หมอยังไม่ออกมา.." เขาบอกเสียงอ่อน ไม่อยากจะเอ่ยคำใด อยากรู้อาการของเมียรักแทบใจจะขาด คนในห้องนั้นควรจะเป็นเขาซะมากกว่าด้วยซ้ำ
สองมือหนายิ่งประสานกำแน่น ก่นโทษตัวเองซ้ำๆ ในหัวสมอง ไม่ว่ายังก็ไม่อาจหยุดความคิด กับภาพเหตุการณ์ในช่วงเวลานั้นได้
"ใจเย็นๆ ก่อนลูก น้องอยู่กับหมอแล้ว น้องจะต้องปลอดภัย" ท่านรีบดึงแขนให้สามีน
