"งั้นพี่เกอร์ก็เก็บหนูไว้สิคะ หนูไม่มีทางทรยศพี่เกอร์หรอก"
คนในตักรีบแหงนหน้าขึ้นมองคู่สนทนา ทำปลายนิ้วชี้จากมือข้างนึงจิ้มแก้มสาก บรรจงฉีกยิ้มอ่อนหวาน โยกศรีษะเล็กไปมาราวไร้เดียงสา
"นั่นนะสิเนอะ เธอจะทรยศฉันเรื่องอะไรได้ล่ะ?" หัวคิ้วหนาเลิกขึ้นถาม ก่อนหันมาหาบรรดาคนสนิท จับแก้วเครื่องดื่มสีอำพันยกชน
"ไม่มีเลย ไม่มีเด็ดขาด!!!"
"ก็ดี" เขารับรู้ได้ว่าคนตัวเล็กในอ้อมแขน ก้มใบหน้าหมุดใส่แผงอก ตอนข้างนอกลากร่างชายไร้วิญญาณออกโกดัง
"แล้วเฮียจะส่งใครไปต่อล่ะ ดูท่าแล้วจะหาคนไว้ใจยาก" คาเรนพูดขึ้น ในขณะที่บรรยากาศกลับมาเหมือนเดิม แต่แอบส่งสายตามองร่างอรชร ทำดุ๊กดิ๊กเหมือนจะกลัวภาพด้านนอก
"ลูกน้องไอพาเรน มันยังไม่เคยขึ้นที่ท่าเรือนู้น" ฝ่ามือหนาวางทาบศรีษะเล็กให้หยุดนิ่ง อีกฝ่ายทำเหมือนเขาต้องเลี้ยงลูกเล็กยังไงอย่างนั้น ช่างซุกซนจนไม่อยู่เฉย เดี๋ยวก็ล้วงเอาโทรศัพท์มาเล่นบ้าง ไม่ก็ดิ้นเปลี่
