บทที่ 5 ขาดความอบอุ่น
1121 Words
บทที่ 5
ขาดความอบอุ่น
มือของทั้งสองคว้าเข้าที่หน้าอกของฉันทั้งสองข้าง พวกเขาออกแรงบีบแรงมากทำเอาฉันเจ็บแปลบจนต้องรีบถอยหลังหนี
"พวกคุณบ้าหรือเปล่ามาจับนมฉันทำไม!"
"ก็เธอบอกให้พวกฉันจับเองไม่ใช่หรือไง จะมาโวยวายเอาอะไรไม่ทราบ"
"เรื่องนี้ผมเป็นพยานได้นะครับ คุณแสนดีบอกให้พวกผมลองจับดูจะได้รู้ว่าของจริงหรือของปลอม ผมลองจับแล้วแถมออกแรงบีบด้วย มันแข็งเป็นไตไม่นิ่มเหลวเหมือนซิลิโคน ผมยืนยันได้ครับว่าของจริง 100%"
"หึ ไม่น่าเชื่อนะว่าผู้หญิงแบบเธอจะมีดีเหมือนกัน"
"ครั้งนี้ฉันจะไม่เอาเรื่อง แต่ถ้าครั้งหน้าพวกคุณมาทำเรื่องแบบนี้กับฉันอีกเจอดีแน่!"
ฉันหนีเข้ามาในห้องพอปิดประตูล็อกกลอนฉันก็รีบวิ่งไปที่เตียงเอาหน้าซุกหมอนร้องกรี๊ดออกมาจนสุดเสียง คืนแรกฉันก็โดนจับนมแล้วคืนต่อ ๆ ไปฉันจะรอดใช่ไหม
ในขณะที่ฉันกำลังจะนอนหลับพักผ่อน จู่ ๆ ประตูห้องก็ถูกเคาะจากด้านนอก ฉันรีบลุกแล้วเดินไปเปิดประตูก็เจอคุณเวย์ทำสีหน้าเศร้าเหมือนคนนอนไม่หลับ
"เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ถ้าไม่สบายฉันจะพาไปหาหมอ"
"คุณแสนดีครับผมนอนไม่หลับ ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้อาจจะเป็นเพราะผมคิดถึงแม่ก็ได้"
"แม่ของพวกคุณเสียไปตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือคะ ทำไม จู่ ๆ ถึงมีอาการแบบนี้ได้ล่ะ?"
"อยู่เป็นเพื่อนผมหน่อยได้ไหมครับ ผมกลัว"
"อ๊ะ! เดี๋ยวสิคุณเวย์คุณเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง ฉันจะนอนแล้วค่ะพรุ่งนี้ฉันต้องทำงาน!"
"คุณแสนดีนอนเลยก็ได้ครับเดี๋ยวผมขอนอนเงียบ ๆ ตรงนี้ ผมนอนคนเดียวไม่ได้ ปกติที่ผมพาผู้หญิงมาก็เพราะผมเป็นโรคนอนคนเดียวไม่ได้นี่แหละครับ ผมไม่ได้เป็นคนไม่ดีแบบพี่วินนะครับ"
"แต่ฉันไม่ไว้ใจคุณค่ะ!"
"ผมสัญญาแล้วผมก็สาบานว่าผมจะไม่ทำอะไรคุณแสนดีเป็นอันขาด ผมจะนอนเฉย ๆ อาการดีขึ้นผมจะรีบออกไปจากห้องคุณแสนดีครับ"
"แบบนี้ก็ได้เหรอ ฉันไม่เคยเห็นใครมีอาการแบบคุณเลยนะ"
ฉันถูกคุณเวย์พามาที่เตียง เขานอนลงแล้วดึงผ้าขึ้นมาห่มถึงคอ ส่วนฉันได้แต่ยืนงงจนถูกคุณเวย์ดึงมานอนที่เตียง
"คุณแสนดีครับผมขอกอดคุณแสนดีได้ไหม ผมคิดถึงคุณแม่..."
"มันจะมากเกินไปแล้วค่ะ!"
"ขอบคุณครับ"
หมับ!
"ว้าย! คุณเวย์!"
คุณเวย์สวมกอดฉันแล้วนอนซุกหน้าอยู่ตรงแขน แถมขาของเขายังพาดอยู่ที่ตัวฉันด้วย ฉันออกแรงดิ้นก็ถูกเขากอดแน่นขึ้นจึงต้องตั้งสติปล่อยให้เขานอนสักพัก เผื่ออาการของเขาจะดีขึ้น
"คุณแสนดีครับ"
"อะไรอีกคะ ฉันจะนอนแล้วคุณขึ้นไปนอนห้องคุณเถอะฉันขอร้อง"
"ผมหิวนมครับ"
"รู้สึกว่าในตู้เย็นจะมีนะคะ คุณลองไปดูในตู้เย็นก่อนสิ"
"ผมไม่ได้อยากกินนมกล่อง ผมรู้สึกว่าบางทีผมก็อยากดื่มนมจากเต้าเหมือนตอนของเด็ก ๆ"
"ฉันว่านี่มันไม่ใช่แล้ว คุณกำลังหาเรื่องล่วงเกินฉันอยู่ ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้ก่อนที่ฉันจะจัดการคุณขั้นเด็ดขาด!"
คุณเวย์รีบก้มหน้าลงแล้วซุกใบหน้าอยู่ที่แขนของฉัน จากนั้นเขาก็เริ่มขยับร่างกายเหมือนคนนอนไม่สบายตัวเพราะเตียงนี้มันค่อนข้างแข็ง
"คุณไปนอนข้างบนเถอะออกไปจากห้องฉันได้แล้ว ลงมานานขนาดนี้เดี๋ยวถ้าพี่ชายคุณตื่นมาเห็นจะทำยังไง"
"คนชั่วแบบนั้นปล่อยเถอะครับ พี่วินคงไม่ได้สนใจหรอกว่าผมจะมาทำอะไร แต่ตอนนี้ผมรู้สึกอุ่นใจมากเลย"
ไม่น่าเชื่อว่าคุณเวย์จะกลายเป็นเด็กขาดความอบอุ่น ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็โตจนป่านนี้แล้ว ฉันนอนคุยกับเขาอยู่สักพักจนตัวเองเผลอหลับไป แต่พอรู้สึกตัวฉันก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกคุณเวย์กอดรัดแน่นขึ้นจนหายใจไม่ออก
"โอ๊ยยยย! คุณเวย์ตื่นได้แล้วค่ะ!"
ฉันอุทานเสียงดังลั่นแถมยังเรียกชื่อเขาจนตัวเขาสะดุ้งขึ้นมา ตอนนี้เราสองคนลุกขึ้นมานั่งมองหน้ากันฉันรีบเช็กร่างกายของตัวเอง ทุกอย่างยังปกติแต่คุณเวย์เหมือนจะไม่ปกติอยู่คนเดียว
เขามีอาการหน้าแดงเพราะเห็นว่ากระโปรงชุดนอนมันร่มขึ้นมาจนเห็นขาอ่อน และเห็นน้องจุ๋มจิ๋มสีชมพูอ่อนที่ปิดสนิท
"ผมตื่นแล้วครับตอนนี้ตื่นจนปวดเลย ทำไมแต่งตัวโป๊แบบนี้ล่ะครับคุณแสนดี ผมเห็นน้องจุ๋มจิ๋มสีชมพูอ่อนด้วยเมื่อกี้กระโปรงของคุณมันร่นขึ้นไปเยอะ"
"อย่ามาทะลึ่งกับฉัน รีบลุกแล้วออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะบอกพี่ชายคุณ!"
"ก็ได้ครับผมออกไปก็ได้ แต่ผมอยากบอกอะไรกับคุณแสนดีอย่างหนึ่งได้ไหมครับ"
"อะไรคะ?"
"น้องจุ๋มจิ๋มของคุณแสนดีสวยน่ารักมากเลยนะครับ ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนมีน้องจุ๋มจิ๋มสวยแบบนี้เลย ผมไม่ได้ทะลึ่งนะครับ ไม่มีกลิ่นเลยด้วย"
"ทะลึ่ง! บังอาจมามองของสงวนฉัน ฉันจะฆ่าคุณให้ตายเลยคุณเวย์!"
ตุบ!
ฉันคว้าหมอนได้ก็ฟาดใส่คุณเวย์เต็มแรง จากนั้นเราทั้งสองก็เริ่มกระบวนการต่อสู้กัน แต่ฉันไม่ค่อยถนัดบนเตียงนอนสักเท่าไหร่ไหนจะชุดที่มันไม่เรียบร้อยอีก คุณเวย์ดึงผ้าห่มมาพันตัวฉันไว้จากนั้นก็โน้มตัวลงมาทับร่างของฉันที่ถูกจับพันด้วยผ้าห่มเหมือนดักแด้
"กรี๊ดด! คุณเวย์เล่นอะไรของคุณเนี่ย!"
"อย่าดิ้นสิครับห้ามถีบด้วย ดูสิคุณแสนดีถีบผมจนกระโปรงร่นไปอีกแล้ว ผมเห็นน้องจุ๋มจิ๋มอีกแล้วนะเนี่ย โอ๊ะ! มีน้ำอะไรอยู่ตรงนั้นด้วยครับ?"
"ลามก! คุณวิน! ช่วยฉันด้วยน้องชายคุณเป็นบ้าไปแล้วค่ะ!!!"
- Writer
