บทที่ 38
ป่วยกะทันหัน
ฉันรู้เรื่องราวในวันนี้หมดทุกอย่าง เพราะคุณหมอเล่าให้ฟัง หลังจากที่ฉันเดินทางกลับมาถึงบ้าน ฉันเริ่มปวดหัวกับพวกเขาเหลือเกิน แต่ก็ขอโทษคุณหมอไปเรียบร้อยแล้ว คุณหมอเข้าใจดีแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก คงจะกลัวว่าฉันจะคิดมาก
พวกเขายังมีความเอาแต่ใจ คงจะต้องรู้จักระงับอารมณ์มากกว่านี้ เพราะถ้าหากคุณหมอธันวามีคนดูแลเรื่องความปลอดภัยบางทีคุณวินกับคุณเวย์อาจจะเป็นฝ่ายที่ต้องเจ็บตัว
ฉันโทรไปหาพวกเขาทั้งสองเพื่อคุยเรื่องนี้ แล้วขอร้องไม่ให้เขามารังควานคนที่นี่ มันมีผลต่อหน้าที่การงาน แล้วถ้าหากพ่อฉันรู้เรื่องเกิดไปฟ้องท่านประธานขึ้นมา ฉันคงจะหมดสิทธิ์ได้กลับไปที่นั่นอีก
พวกเขามีอาการงอแงแต่ก็ยอมเชื่อฟังแต่โดยดี หลังจากวางสายฉันก็ล้มตัวลงนอนน้ำท่าไม่ได้อาบ รู้สึกว่าเพลียมากคงจะเป็นเพราะเข้าไปค่ายทหารต้องอยู่กับแดดอยู่กับอากาศร้อน ๆ ทั้งวัน
ฉันตื่นมาอีกทีก็ตอนเช้า เสียงนาฬิกาปลุก
