บทที่ 29
วันแข่งขัน
หลังจากที่ฉันขับรถออกมาจากมหาวิทยาลัย คุณวินนั่งอยู่ข้างคนขับ เขาแทบอยากจะขว้างโทรศัพท์ทิ้งเพราะอารมณ์โมโห ที่ต้อง
เสแสร้งทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ในใจอยากจะเดินเข้าไปกระชากเพื่อนมาต่อยต่อหน้านักศึกษาทุกคน
"ฉันเข้าใจว่าคุณโมโห แต่ถ้าคุณทำอะไรไปตอนนี้ มันมีผลต่องานของคุณในอนาคต"
"เธอคิดว่ามันจะทำไปทำไม ฉันยังมองไม่ออกว่ามันจะทำไปเพื่ออะไร จะยอมทุบหม้อข้าวตัวเองทำไม"
"เรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ มันไม่เข้าใครออกใครค่ะ ขนาดญาติพี่น้องยังโกงกันได้เลยนับประสาอะไรกับเพื่อน ถ้าให้ฉันเดา ฉันคิดว่าคุณเปรมอาจจะไปร่วมมือกับเพื่อนหรือใครสักคนที่กำลังทำธุรกิจ
คล้าย ๆ กัน ทางโน้นอาจจะมีข้อเสนออะไรที่มันดีกว่า ฉันต้องถามคุณก่อนว่าคุณไปมีปัญหาอะไรกับใครบ้างไหมก่อนหน้านี้?"
"จริง ๆ เรื่องปัญหามันมีมาตลอด ฉันเองก็นึกไม่ออกว่ามันจะเป็นใคร ในมหาลัยส่วนใหญ่นักศึกษาที่เรียนก็เป็นล
