"เที่ยงนี้ออกไปทานข้าวข้างนอกกันนะ เดี๋ยวพี่มารอรับ.."
สายฟ้าพูดเสียงนุ่มนวล แฝงความอบอุ่นเต็มหัวใจ ดวงตาคมคู่นั้นมองคนเป็นน้องด้วยความเอ็นดู มือหนาล้วงกระเป๋าอย่างผ่อนคลาย รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าแม้จะนิ่งก็ตาม
"ชาบูได้ไหมคะ ~~~"
เสียงหวานอ้อนเบาๆ กะพริบตาปริบๆ อย่างน่ารัก ท่าทางเอียงคอซบไหล่คนหน้านิ่ง สายตาแวววาวเปล่งประกายราวกับขอร้องจนใจละลาย อ้อมแขนเล็กขยับแตะเบาๆ ที่แขนเขา
"ครับ อยากกินอะไรกินได้หมดเลย พี่เลี้ยงเธอเอง"
สายฟ้าตอบรับอย่างใจเย็น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและมั่นใจในความรัก มือหนายกขึ้นปาดเส้นผมที่ตกลงมาปรกหน้า เผยให้เห็นใบหน้าคมเข้มที่มีความสุขอย่างเงียบๆ
"ใจดีที่หนึ่ง :) ขอบคุณนะคะ"
รอยยิ้มสดใสตอบกลับมาพร้อมกับเสียงหัวเราะเบาๆ ดวงตาเป็นประกายความสุข มือเล็กยกขึ้นปาดแก้มตัวเองด้วยความเขินอายเล็กน้อย
"ตั้งใจเรียนล่ะ อย่ามัวแต่เล่น ใกล้เที่ยงเดี๋ยวพี่โทรห
