“จะไปไหน” อลันเอ่ยถามเบลินดาที่กำลังตั้งท่าเตรียมลุกออกจากตักพร้อมกับใช้แขนกอดกระชับเอวบางเอาไว้ไม่ยอมปล่อยคนตัวเล็กไปไหน
“เก็บขยะบนโต๊ะทำงานพี่อลันไปทิ้งไงคะ”
“ไม่ต้อง ปล่อยไว้แบบนี้แหละ”
“แล้วพี่อลันจะทำงานยังไงล่ะคะโต๊ะทำงานรกขนาดนี้”
“ตอนนี้ฉันอยากพัก งานไว้ค่อยทำทีหลัง”
มาเฟียหนุ่มวางคางเกยไหล่เล็กของหญิงสาวพร้อมหลับตาลง แขนทั้งสองยังคงกอดรัดเอวบางเอาไว้ กลิ่นหอมคุ้นเคยจากร่างกายเบลินดาพานทำให้สมองของเขารู้สึกผ่อนคลาย
“….” เธอนั่งทำอะไรไม่ถูกท่ามกลางอ้อมแขนอบอุ่น การกระทำของอลันทำให้หัวใจเต้นแรงแทบหลุดออกมาจากขั้ว เขาทำให้เธอหวั่นไหวอีกแล้ว เมื่อไหร่น่ะที่เขาจะเลิกทำให้เธอหวั่นไหวด้วยเสียที
พยายามมูฟออนจากมาหลายครั้ง แต่ทุกครั้งที่คิดทำอย่างนั้น อลันมักทำให้เธอหวั่นไหวและมูฟออนกลับมาอยู่ในวังวนความรู้สึกเดิมที่มีต่อเขา
อลันเก่งเรื่องทำให้เธอหวั่นไหว แต่กลับไม่เคยรับผิดชอบควา
