งานเลี้ยงหรูหราผ่านพ้นไปจวบจนเที่ยงคืนของวัน นักรบและจอมใจพากันเดินไปกล่าวล่ำลาเจ้าของงานวันเกิดก่อนที่พวกเขาจะพากันเดินมาที่รถคันหรูที่มีภูผายืนรออยู่ข้างๆ รถคันสีดำเงา
นักรบกับจอมใจกลับมาจนถึงหน้าโรงแรมที่มีเพนท์เฮาส์ของนักรบอยู่ชั้นบนสุด เมื่อรถยนต์คันหรูจอดสนิทลงตรงลานจอดรถวีไอพี จอมใจก็ตั้งท่าจะรถจากรถไปทันทีทำให้นักรบหันมามองพร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“จะไปไหน”
“นั่งรถกลับค่ะ” จอมใจตอบกลับตามความจริงเพราะปกติหลังจบงานเลี้ยงหรืองานสังคมเธอก็จะนั่งรถกลับอพาร์ตเมนต์ทุกครั้ง
“ขึ้นไปทำแผลให้ฉันก่อน” นักรบพูดขึ้นมา
“ตะ..แต่ว่า” จอมใจตั้งท่าจะปฏิเสธแต่ทว่าเมื่อเธอสบตากับนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มดุดันที่กำลังจ้องเขม็งมาที่เธอด้วยแววตานิ่งเรียบเหมือนเป็นการกดดันเธอทางสายตา หญิงสาวจึงไม่สามารถคัดค้านอะไรต่อได้เลยสักนิด
“ค่ะ ได้ค่ะ”
หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสองคนก็ขึ้นมาบนเพนท์เฮาส์ด้วยกั
