วันต่อมา
ณิชานั่งจิบชาอยู่ตรงโต๊ะหรูภายในเรือนกระจกที่เธอโปรดปรานเป็นพิเศษ สาวแก่ชอบมานั่งชมนกชมไม้คนเดียวโดยที่เธอจะไม่ให้คนรับใช้ตามเข้ามาด้วยเลยสักครั้ง เธอต้องการความเป็นส่วนตัวและความสงบ
สาวแก่ใบหน้าเลื่อนลอยนั่งนิ่งมองไปเบื้องหน้าอย่างใช้ความคิด ทุกๆ ครั้งเธอผ่านมันมาได้เพราะน่านฟ้าไม่ได้เอาเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์แบบครั้งนี้ เธอจึงแกล้งปิดหูปิดตาไปได้ แต่ครั้งนี้เธอรู้สึกอึดอัดและลำบากใจเอามากๆ
ในระหว่างที่ณิชากำลังครุ่นคิดอยู่นั่นเอง ประตูเรือนกระจกก็ค่อยๆ เปิดออกมาพร้อมกับร่างบางของหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างถือวิสาสะ ณิชาจึงหันกลับไปมองทันที
“เข้ามาทำไม” ณิชาเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตร
“น้องก็แค่เข้ามาพูดคุยตามประสาของคนที่มีสามีคนเดียวกันก็แค่นั้นเองค่ะ” ธิดาตอบกลับด้วยท่าทางจีบปากจีบคอ
“วันนั้น…ทำไมเธอต้องทำแบบนั้นด้วย” สาวแก่มั่นใจว่าครั้งที่แล้วไม่ได้เป็นอุบัติเ
