เรือของเขาแล่นห่างจากเรืออีกลำมาเรื่อย ๆ จนไกลขึ้น ๆ และลับตาไป ขณะที่ฟ้ามืดสนิท
แต่ท้องทะเลกลับระยิบระยับไปด้วยแสงจันทร์กับแสงดาว
คลื่นทะเลสงบเงียบ มีเพียงเสียงคลื่นเบา ๆ ที่ซัดเข้ามาปะทะกับเรือ และเสียงลมหายใจของคนทั้งสอง ที่กำลังหอบกระเส่าร้อนผ่าวขึ้นเรื่อย ๆ และได้ยินอย่างชัดเจน
“อาภูคะ อีกไกลมั้ย กว่าจะถึงฝั่ง?”
เธอเอ่ยถาม พลางสวมกอดเขาจากด้านหลังอย่างโหยหา
“ก็อีกสักพักนึงน่ะ! ทำไมหละ…เมย์รอไม่ไหว แล้วเหรอ?”
เขาเอ่ยถามเสียงเบา กายแกร่งร้อนเร่าไปด้วยไฟสวาท ก่อนจะดับครื่องยนต์ลง ให้เรือลอยลำอยู่
กลางทะเล โดยที่ยังไม่ได้รับคำตอบจากเธอเลย
“ค่ะ…ไม่อยากรอแล้ว…เมย์อยากให้อาภูกอดจูบลูบไล้ทุกส่วนของเมย์อีก…”
เจ้าหล่อนทำเสียงยั่วกระเส่า ขณะที่เขากำลังหันหน้ามาหาเธอ แล้วจ้องสบตาอย่างหื่นกระหาย
“อาก็รอที่จะทำแบบนั้น ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน…”
พูดจบ ชายหนุ่มก็คว้าร่างกระชับเข้ามาแนบชิด และก
