พิภพพาหลานสาวมาส่งที่บ้านเป็นเวลาหกโมงครึ่งแล้ว แต่ภายในบ้านเงียบเชียบทั้งประตูหน้าบ้านก็เปิดทิ้งไว้ ทำให้เขารู้สึกแปลกประหลาดในใจจึงส่งเสียงเรียกหลานสาว
“พลอย...พลอย...อยู่ไหนตาพาน้องพิณมาส่งแล้ว”
เสียงเรียกที่ไม่เบานั้นไม่มีเสียงตอบรับกลับมา ทำให้คุณพิภพรู้สึกใจคอไม่ค่อยดี เขาเดินเข้าไปเปิดไฟที่หน้าบ้าน แล้วเดินเข้าไปในห้องรับแขก แสงที่สลัวทำให้ไม่เห็นร่างของหลานสาวเขาจึงเปิดไฟที่ด้านข้าง เมื่อแสงสว่างโล่งโจ้งขึ้นร่างของหลานสาวที่นอนไร้สติจมกองเลือดอยู่ที่ห้องรับแขกก็ทำให้เขาตกใจ
“กรี๊ด....แม่ขา...เลือด” พิพิณกรีดร้องเสียงดัง ภาพคืนนั้นที่แม่ขาโดนหามส่งโรงพยาบาลกลับคืนมาอีกครั้ง เด็กน้อยวิ่งเข้าไปกอดร่างของผู้เป็นแม่ทันที พร้อมกับร้องไห้ทันที
“พลอย...เป็นอะไรลูก” เสียงพิภพแหบพร่าสั่นเครือไม่คิดว่าหลานสาวจะมาไม่สบาย ยิ่งมองเลือดที่ไหลออกมาทางขาก็ตกใจยิ่งนัก
แท้งหรือเปล่า!!!
เขา
