พิมพ์พลอยมองโทรศัพท์ของตัวเองที่ไม่ได้กดรับเบอร์ใครเลยมาหลายวัน เห็นสายเรียกเข้าจากต้องตาจึงรับสายเพื่อนโดยไม่ได้คิดอะไร
“ฮัลโหลต้องตามีอะไรเหรอ” หญิงสาวกล่าวด้วยเสียงแหบเล็ก ๆ ใส่โทรศัพท์
“ฉันโทรหาแกตั้งหลายสายกว่าจะรับได้ นี่เป็นอะไรหรือเปล่า” ต้องตาจากวันนั้นก็เพียรพยายามเข้าหาเพื่อน เพื่อต้องการเข้ามาในบ้านอีกครั้ง แต่เพื่อนสาวก็ไม่รับเลยจนวันนี้เพิ่งจะรับสายเธอ
“ฉันไม่สบายนอนโรงพยาบาลหลายวัน เลยไม่ได้ดูโทรศัพท์น่ะ” พิมพ์พลอยบอกเหตุผลเพื่อนไป
“ตายจริงแกเป็นอะไรไหม ให้ฉันไปเยี่ยมนะ”
แต่ยังไม่ทันที่พิมพ์พลอยจะตอบตกลง เพื่อนก็วางสายไปแล้ว เธอไม่ต้องการให้ใครมาที่บ้านนี้ เพราะอีกไม่กี่วันเธอก็จะออกจากบ้านนี้แล้ว
แต่ในเมื่อเพื่อนไม่ฟังก็ช่าง เธอจะนอนพักแล้ว ปล่อยให้เขารับหน้าไปก็แล้วกัน
เพียงไม่ถึงชั่วโมงรถของต้องตาก็มาจอดที่หน้าบ้านของณัฐภัทร ชายหนุ่มที่นั่งดูทีวีกับทำงานอยู่
