“ใช่ผมมันเลว...ผมไม่ดีเอง แต่เรากลับมาเริ่มใหม่กันไม่ได้เหรอ ผมสัญญาว่าจะไม่เป็นคนเดิมอีก ผมจะเลี้ยงคุณอย่างดี...”
“ฉันคงหูฝาดไป...เลี้ยงดูอย่างดีงั้นเหรอ พูดมาได้ไม่อายปาก อย่าว่าแต่เลี้ยงเลย เคยดูดำดูดีฉันบ้างไหม เจ็บป่วยเจียนตาย ผัวไปกินข้าวกับผู้หญิงอื่น เที่ยวกับคนที่ทำร้ายฉัน ไว้ใจคนที่ทำร้ายให้ฉันตกนรกทั้งเป็น!!!” ถ้อยคำสุดท้ายเธอหวีดจนขึ้นเสียงดัง ทำให้พิภพที่กำลังดูน้องพิณเล่นต้องพาเหลนตัวน้อยเข้าบ้าน เพราะไม่อยากให้ได้ยินพ่อแม่ทะเลาะกัน
“พลอย...ผมผิดไปแล้ว...แต่คุณก็ควรให้โอกาส”
“ไม่ต้องมาเรียกร้องหาโอกาส สามปีนี้ฉันเคยไม่ให้โอกาสคุณเหรอ ฉันมีแต่เฝ้ารอคอยอย่างความหวัง หวังแบบลม ๆ แล้ง ๆ ว่าผู้ชายที่ไม่ได้รักฉัน จะเห็นฉันเป็นคนไม่ใช่ทาสในบ้านสักครั้ง แต่ไม่เลย คุณทำทุกอย่างให้ฉันทรมานตายทั้งเป็น” พูดไปแล้วน้ำตาของเธอก็เอ่อคลอออกมา สามปีแห่งความเจ็บปวดจริง ๆ อยากพูดขอบคุณตัวเอ
