พิมพ์พลอยตักน้ำพริกให้น้อยที่สุด แล้วใส่ในจานข้าว ลูกสาวพร้อมทั้งนั่งลุ้นกับลูกสาวไปด้วย
พิพิณตักข้าวเข้าปาก แล้วก็คว้าแก้วน้ำของตัวเองทันที กลัวก็กลัวแต่ก็อยากกินเมื่อกินแล้วก็กินน้ำตามทันที
“อ่าห์...” เสียงร้องเมื่อกินน้ำจนเต็มท้องเพราะว่ากลัวเผ็ดสร้างความขบขันให้กับผู้ร่วมโต๊ะอาหาร
“น้องพิณของคุณทวดเก่งจังเลยครับ”
“น้องพิณโตแล้วค่ะ น้องพิณกินเผ็ดได้”
ความภาคภูมิใจของเด็กหญิงตัวน้อยก็ไม่มีใครกล้าพรากมันไป ทุกคนต่างชื่นชมทำให้พิพิณรู้สึกว่าตัวเองเก่งจึงยิ้มตลอดมื้ออาหาร
หลังจากทานอาหารเสร็จแล้วก็ถึงเวลาเตรียมตัวเข้า นอน พิมพ์พลอยอาบน้ำให้ลูกสาวแล้วก็ใส่ชุดนอนให้พร้อมกับหยิบตุ๊กตาตัวโปรดมาให้ลูกสาว เพราะตอนอาบน้ำนั้น ลูกสาวตัวน้อยบอกว่าจะนอนกับคุณทวด
“ทำไมไม่นอนกับแม่ละคะ”
“วันนี้จะนอนกับคุณทวดค่ะ คุณแม่ไม่ต้องคิดถึงน้องพิณนะคะ” เด็กหญิงกล่าวเลียนแบบอย่างผู้ใหญ่ ทำให้คนเป็น
