เศษรักเมียจำนน

บทที่ 4 โจรขึ้นบ้าน 2/2

เช่นเดิมเวลาเที่ยงคืนแล้ว เขายังไม่กลับเข้าบ้าน ใจบอกว่าให้ขึ้นไปนอนได้แล้ว แต่ก็ห่วงว่าคนจะเข้ามาในบ้าน เธอเปิดไฟสว่างจ้า แล้วก็นั่งรอเขาเช่นเคยหลังเอาลูกนอนแล้ว ขณะที่กำลังหาวอยู่นั้น เธอก็ได้ยินเสียงกุกกักที่ด้านหลังบ้าน หัวใจของคนเป็นแม่เต้นระส่ำ เธอวิ่งขึ้นไปบนห้องลูกสาวล็อกให้แน่หนา ทั้งลากเก้าอี้มาปิดที่ประตู ในมือสั่นเทาคิดจะโทรหาเขาแต่เมื่อโทรไปสามสาย ก็ไม่มีใครรับจึงนึกขึ้นได้ว่าเขาลืมโทรศัพท์เอาไว้

เธอโทรหาตำรวจแล้วนั่งอยู่ในห้องด้วยความหวาดกลัว กลัวจนน้ำตาไหล สิ่งที่กลัวมาตลอดเกิดขึ้นแล้ว เขาไม่เคยกลับบ้านเร็ว ไม่เคยเป็นห่วงเธอ เป็นห่วงลูกเลย

ผู้ชายเฮงซวย!

เธอได้แต่ก่นด่าเขาอยู่ในใจ เพราะทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้มืดมิดสนิท แล้วเธอก็ตัดสินใจต่อสายหาคุณตาแม้ว่าจะทราบว่าท่านนอนแล้ว

“ฮัลโหล...คุณตา...พลอย...ฮึก...พลอยกลัว...มีโจรมางัดบ้าน” พิภพ ตาสว่างเมื่อหลานสาวบอกอย่างนั้น เขาตื่นทันที

“พลอยอยู่ไหนลูก แล้วหลานล่ะ” แน่นอนว่าพิภพห่วงหลานที่สุด

“ละ...หลับค่ะ พลอยโทรหาตำรวจแล้ว...แต่...แต่ยังไม่มาค่ะ พลอยอยู่กับน้องพิณสองคน” เสียงสะอื้นพร้อมกับสติของหลานสาวแตกกระเจิงทำให้พิภพกังวล

“ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวตาให้คนของตาจัดการให้ ห้ามเปิดประตูเด็ดขาด” พิภพเป็นอดีตทหาร ย่อมมีเส้นสายเป็นธรรมดา เขาลุกขึ้นแล้วหากุญแจรถขับออกไปพร้อมกับ โทรคุยกับใครบางคน

ณัฐภัทรที่ตบเมียไปตอนกลางวัน เขาก็เลือกที่จะมาเข้าผับดื่มย้อมใจภายในใจมีความรู้สึกผิดที่เขาไม่ชอบเอาเสียเลย แต่ก็คิดเข้าข้างตัวเองว่า เพราะเธอดันปากดีเองช่วยไม่ได้จริง ๆ คิดยั่วโมโหเขา

เหล้าแก้วแล้วแก้วเล่ากระดกดื่มจนเหมือนกับว่าตัวเองกำลังดื่มน้ำเปล่าที่ไม่ใช่น้ำเมา วันนี้เพื่อนอย่างจักรทิพย์มีงาน จึงไม่ว่างดื่มด้วย เขาจึงมาดื่มเพียงคนเดียว

ต้องตาเข้ามาที่ผับเดิม ๆ แล้วก็พบกับสามีของเพื่อนรักที่ดื่มอยู่คนเดียวจึงคิดเข้าไปทวงความยุติธรรมให้เพื่อนสักหน่อย

“พี่ภัทร...ดึกขนาดนี้ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอคะ พลอยไม่เป็นห่วงแย่เหรอ” เสียงผู้หญิงที่ไม่ค่อยคุ้นนักคุยด้วย เขาจึงหันมาชายตามอง พบว่าคือเพื่อนเมียนั่นเอง

“เธอยุ่งอะไรด้วย!” แน่นอนว่าเขาไม่คิดมีมารยาท กับคนที่เกี่ยวข้องกับเมียทุกคน

“ชิ...รู้หรอกน่า อยากกลับไปกินน้ำพริกถ้วยเก่า...มันแซ่บเหรอคะ” เธอถามอย่างคนหยั่งรู้ เพราะเห็นภาพนัวเนียระหว่างเขากับเนตรนภาวันก่อนในผับนี้

“หึ...อิจฉา หรืออยากขึ้นเตียงด้วยกันแน่”

ณัฐภัทรกล่าวคำหยาบคายและดูถูกเธอ คิดว่าเพื่อนเมียก็สันดานพอกัน แต่ก็ไม่ทำให้ต้องตารู้สึกสลดในคำหยาบคายของเขานัก เธอเพียงยิ้มให้อย่างรู้สึกสมเพชเล็ก ๆ แล้วก็เดินจากไป

ณัฐภัทรเกลียดสายตาดูถูกเหยียดหยามแบบนี้ จึงอารมณ์เสียจนต้องลุกขึ้นกลับบ้านทั้งที่คิดว่าจะไม่กลับ

เมื่อมาถึงบ้าน เขาเห็นรถมากมายทั้งรถพยาบาลวิ่งเข้ามา แล้วร่างของภรรยาก็เข็นขึ้นไปบนรถแล้วแล่นออกไป ตำรวจมาในบ้านเขามากมายทำอะไรกัน?

เจ้าของบ้างสลัดศีรษะเพื่อไล่ความมึนเมาออกจากหัว แล้วเดินเข้าไปมุงดูเหตุการณ์ สิ่งที่ประหลาดใจคือพบกับเพื่อนของเขาคือจักรทิพย์กำลังจับกุมผู้ชายท่าทางขี้ยานั่น

แงงงงงงงง!!!

เสียงร้องของน้องพิณดังขึ้นด้านหลัง ท่ามกลางความชุลมุนตรงหน้า ทำให้เขามึนงงไปหมด

“ไอ้จักรเกิดอะไรขึ้นวะ!” เขาเข้าไปถาม

“มาแล้วเหรอมึง ไอ้ห่านี่ เมียกับลูกเกือบเฝ้ายมบาลแล้วไหมล่ะ ไม่มาอีกทีงานรดน้ำศพเลยล่ะ” จักรทิพย์เป็นเดือดเป็นร้อนแทนพิมพ์พลอยเช่นกัน ไอ้เพื่อนชั่วให้ผู้หญิงกับเด็กอยู่บ้านกันสองคน แล้วโจรขึ้นบ้าน ดีว่าพลอยตัดสินใจเปิดประตูกระแทกหน้ามัน แล้วเบนความสนใจออกจากน้องพิณ ไอ้ขี้ยานี่ก็เลยถือมีดเข้ามาแทงพิมพ์พลอยที่วิ่งหนีลงมา แต่ว่าไม่โดนจุดสำคัญเพียงเฉียดแขนไปนิดหน่อย แต่ทว่าอารามตกใจทำให้เธอเป็นลมไป จึงต้องพาไปโรงพยาบาล

“อะไรนะ”

“มึงนี่นะ...กูเตือนมึงแล้วนะ...ไอ้สัสต่อยปากเสียดีไหม สร่างเมาหรือยังมึงนะ”

จักรทิพย์ด่าเสร็จแล้วก็เดินเข้าไปสั่งการ ให้ตำรวจนำตัวคนร้ายไปขังคุกรอดำเนินคดีทันที แล้วก็สั่งให้คนจัดการตรวจตราดูความเรียบร้อยในบ้านนอกบ้าน และให้สายตรวจวิ่งมาตรวจบ่อย ๆ ขึ้น

พิภพที่ปลอบใจหลานสาวที่เอาแต่ร้องไห้อย่างเสียขวัญโดยไม่สนใจคนรอบข้าง จนหลานเขยตัวดีเดินไปหา

“ทำไมกลับบ้านเร็วจะตายใช่ไหม...ห๊ะ!” เสียงเข้มตวาดลั่นออกไปอย่างโมโห เขาพาหลานขึ้นรถแล้วก็ไปรอดูอาการยายพลอยที่โรงพยาบาล ไม่สนใจผู้ชายคนนี้อีก

ณัฐภัทรไม่รู้ว่าควรเริ่มจากตรงไหนดี เขามึนไปหมด จับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่คิดว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น และเชื่อมั่นในระบบรักษาความปลอดภัยของหมู่บ้านขึ้นชื่อในย่านเศรษฐี แต่นั่นเขาหารู้ไม่ว่ามันคือเป้าหมายของพวกโจร