“ท่านจะทำอะไร หยางหลินอี้อย่านะ อย่าทำรุ่มร่ามนะไม่งั้นข้าจะบอกให้รถม้าหยุด”
“งั้นหรือ ลองดูสิว่าเขาจะหยุดตามที่เจ้าสั่งหรือไม่”
“นี่ท่าน!!…เปลี่ยนคนขับรถม้าสินะ คนเจ้าเล่ห์ปล่อยนะ”
“หลิงเฟย หากไม่ทำเช่นนี้เจ้าก็ไม่ยอมคุยกับข้าเสียที”
“ข้าไม่มีอะไรจะคุยกับท่าน”
“เช่นนั้นข้าก็จะจูบเจ้า จนกว่าเจ้าจะยอมคุยกับข้าดี ๆ”
“ไม่นะ อื้อ…”
เขาไม่ได้ขู่แต่ทำจริง ๆ นางทำให้ความอดทนของเขาขาดผึงเมื่อเขาเห็นว่านางอยู่กับบุรุษอื่นต่อหน้าเขาอีกครั้งและยังทำเป็นไม่สนใจเขา
ก่อนหน้านี้เขาไม่รู้แต่ในตอนนี้เขาไม่มีทางยอมให้นางไปกับผู้อื่น เขาทนไม่ได้ พึ่งรู้ว่าความหึงหวงเป็นอาการเช่นไรก็วันนี้ วันที่มีนางเข้ามาในชีวิต
“อื้อ…อื้อ..”
เขาส่งลิ้นเข้าไปล้วงเอาความหวานมา มือหนาเริ่มกอดรัดจนนางเริ่มหายใจติดขัด หลิงเฟยยากจะดิ้นจนต้องเริ่มนิ่งเพื่อยอมถอยให้เขา ใช่ว่านางจะไม่รู้สึกแต่นางตัดสินใจว่าจะเลิกยุ่งกับเ
