ตรวนสวาทล่ามรัก 2 อุบัติเหตุ
สนามบินฮาเนดะ โตเกียวเป็นหนึ่งในสนามบินแห่งแรกและสนามบินใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น ในเวลาเดียวกันที่นี่ยังเป็นหนึ่งในสนามบินที่มีผู้โดยสารพลุกพล่านที่สุดในโลกอีกด้วย
ร่างสูงใหญ่ของ เฟียร์โร ทรีฟาเอนา เมดิซีนี นักธุรกิจหนุ่มลูกครึ่งอิตาลีอียิปต์ที่เดินออกมาจากขาเข้าของผู้โดยสาร ด้วยการแต่งตัวที่เรียบหรูและใบหน้าอันหล่อเหลาราวเทพบุตรทำให้ทุกสายตาในระแวกนั้นไม่ว่าชายหรือหญิงต้องจับจ้องมาที่เขาเพียงคนเดียว และยิ่งเป็นสตรีเพศนั้นยิ่งมองเขาด้วยความหลงใหลและชื่นชม บางคนถึงกับเดินมาทักทายเพื่อที่อยากจะพูดคุยและสานสัมพันธ์เขา แต่ทว่าชายหนุ่มกลับเมินเฉยไม่มีทีท่าใดๆตอบกลับมา รวมไปถึงคำพูดต่างๆที่เอื้อนเอ่ยออกมาเป็นการตอบโต้ออกมาจากปากเขาเลยทำให้ผู้หญิงที่เดินเข้ามาหาเขานั้นต้องหน้าแตกออกไปตามๆกัน
ที่จริงแล้วเฟียร์โรไม่ชอบที่จะเดินทางด้วยเครื่องบินโดยสารแบบนี้เลยถึงแม้จะเป็นเฟิร์สคลาสหรือแม้แต่กระทั่งบิสสิเนสคลาสก็เถอะ เขาก็ไม่ชอบอยู่ดีเพราะผู้คนมันพลุกพล่านเต็มไปหมด เขาไม่ชอบที่จะเดินทางร่วมกับใครไม่อยากให้ใครมาร่วมเดินทางด้วยเช่นกัน ชายหนุ่มไม่ชอบคนจอแจเสียงดังไม่ชอบที่จะเดินเบียดเสียดแบบนี้ แต่ครั้งนี้มันสุดวิสัยจริงๆเพราะในขณะที่เฟียร์โรกำลังประชุมอยู่ที่บริษัทในเครือของเขาที่เปิดใหม่แถวๆนอกเมืองห่างจากกรุงไคโรไปไม่ไกลเท่าใดนั้น ชายหนุ่มได้รับแจ้งเกี่ยวกับข่าวที่กำลังตามมาตลอดบวกกับกัปตันที่ขับเครื่องบินส่วนตัวนั้นพาแม่ของเขาไปแสวงบุญที่ประเทศซาอุดิอาระเบียพอดี เพื่อไม่เป็นการเสียเวลาชายหนุ่มจึงต้องออกเดินทางด้วยเครื่องบินโดยสารอย่างจำใจ
ในขณะที่เฟียร์โรกำลังยืนกวาดสายตามองไปรอบๆสนามบินแห่งนี้เพื่อที่จะมองหาใครสักคนที่เขาต้องการอยากจะเจอมากที่สุด แต่ทว่าด้วยจำนวนผู้โดยสารที่ล้นหลามและเจ้าหน้าที่สายการบินที่มีมากมายซะเหลือเกินมันจึงทำให้เขาไม่สามารถมองเห็นบุคคลนั้นได้
เฟียร์โรหยิบสมาร์ทโฟนออกมาเพื่อที่จะต่อสายหาสายสืบที่ส่งข้อมูลมาให้เขา ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังจดจ้องเกี่ยวกับการค้นหารายชื่ออยู่นั้นก็มีใครบางคนที่เดินมาชนเขาเข้าอย่างจัง
ตุบ!!!
"อุ๊บส์! ขอโทษค่ะ พอดีมีคนวิ่งมาชนฉันเลยทำให้เซมาโดนคุณอ่ะค่ะ ต้องขอโทษจริงๆเลยนะคะ" สาวสวยที่อยู่ในยูนิฟอร์มแอร์โฮสเตสของสายการบินชื่อดังของประเทศญี่ปุ่น ที่เซถลามาชนเขาเข้าอย่างจัง หญิงสาวรีบก้มเก็บสมาร์ทโฟนที่หล่นอยู่บนพื้นส่งให้กับเขาพร้อมกับโค้งคำนับขอโทษชายหนุ่มจนตัวโก่งอยู่หลายครั้ง
"โทรศัพท์เสียหายไหมคะ ดิฉันยินดีชดใช้ให้ค่ะ" สำเนียงภาษาอังกฤษที่ชัดแจ๋วบวกกับโทนเสียงที่ไพเราะอ่อนหวานน่าฟังของเจ้าตัวที่ได้เอ่ยถามเขาขึ้นมันทำให้เฟียร์โรที่กำลังโกรธจนหูแดงและกำลังจะหยิบสมาร์ทโฟนจากมือของเธอต้องเหลือบสายตาจ้องมาที่ใบหน้าของผู้พูดทันที
ความรู้สึกที่กำลังโกรธและโมโหมันดับวูบลงไปแทบไม่เหลืออยู่เลย บวกกับหัวใจของเขาที่เต้นแรงขึ้นมาแบบไม่รู้ตัวเมื่อเฟียร์โรเจอใบหน้าสวยที่กำลังส่งยิ้มแบบเจื่อนๆมาให้เขา
ตากลมโตที่ดวงตาสีดำสนิทที่มีแพขนตาสีดำยาวถูกแต่งแต้มด้วยมาสคาร่าสีเดียวกัน กำลังเบิกกว้างมองมาที่เขา จมูกโด่งเชิดรับกับริมฝีปากอวบอิ่มที่เคลือบด้วยลิปสติกสีส้มพีชกำลังฉีกยิ้มออกมา เธอคงกำลังรอลุ้นว่าเจ้าของสมาร์ทโฟนเครื่องหรูอย่างเขาจะตอบกลับมาว่ายังไง
"ว่าไงคะ โทรศัพท์ของคุณเสียหายตรงไหนมั้ยคะ ดิฉันยินดีที่จะชดใช้ให้ค่ะ" เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้งทำให้เฟียร์โรตื่นจากภวังค์เบนสายตาออกจากใบหน้าสวยที่ก่อนหน้านี้มันสะกดให้เขาตะลึงงันอยู่นาน
"อ่อ! เปล่า ไม่เสียหายอะไร" เขาตอบกลับออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"ต้องขอโทษอีกครั้งค่ะสำหรับอุบัติเหตุในครั้งนี้ และถ้าโทรศัพท์คุณไม่เป็นอะไรดิฉันต้องขอตัวนะคะ" เธอก้มโค้งคำนับให้เขาอีกครั้งพร้อมกับส่งยิ้มหวานออกมาอย่างโล่งอกก่อนจะเดินแกมวิ่งตามกลุ่มเพื่อนแอร์โอสเตสที่เดินออกไปก่อนหน้านั้น
เฟียร์โรมองตามร่างบางที่เดินแกมวิ่งออกไปจนหายลับอย่างมิอาจละสายตาได้ ยอมรับว่าสาวแอร์โฮสเตสคนนี้สวย หุ่นดี เสียงเพราะรื่นหู สะกดเขาไว้ราวกับกำลังต้องมนต์
เมื่อร่างบางหายไปลับตาแล้ว ชายหนุ่มจึงนึกขึ้นได้ว่าตนเองมีภารกิจอันใหญ่หลวงที่จะต้องจัดการ เขาไม่รอช้าที่จะหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาต่อสายหาสายสืบของตนเองอีกครั้ง