เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบจะตีสาม แต่เช้านี้ทิวาก็ตื่นนอนได้ตามปกติ ร่างกายของเขาไม่ได้ปวดเมื่อยหรือหมดแรงเหมือนทุกครั้ง ไม่รู้เพราะปรับตัวได้แล้วหรือเพราะก่อนเมคินให้ดื่มโกโก้และทานยาแก้ปวด แต่จะสนใจทำไมในเมื่อมันทำให้เขาใช้ชีวิตได้อย่างปกติ
“พี่คินจะเข้าบริษัทหรือไปโรงงานครับ”
“พี่ว่าจะไปที่นั่นเลย ทิวไปบริษัทนะ พี่ยังไม่ได้บอกใครว่ากลับมาแล้ว พี่คุยกับธีแล้ว นัดเจอกันที่นั่นเลย”
“ไม่เหนื่อยเหรอครับ เพิ่งกลับมาเอง ให้ผมขับรถให้ไหม”
“แล้วคิดว่าพี่เหนื่อยไหมล่ะ” เขายิ้มเจ้าเล่ห์
“โอเค ผมรู้พี่คินเก่ง”
“รีบกินเถอะ เย็นนี้ค่อยกลับมาคุยกันนะ”
บอสและเลขาลงจากลิฟต์มาพร้อมกัน เมคินขับรถตัวเองออกไปขณะที่ทิวาก็ขับรถของบริษัทตามออกมา แต่แยกกันคนละทางที่หน้าคอนโด
บอสบอกให้เขาทำตัวตามปกติ เหมือนทุกวัน ส่วนเรื่องที่สงสัยเขาบอกว่าจะจัดการเอง
ชายหนุ่มมาถึงอยุธยาตามเวลาที่นัดกับธีทัชไว้ ทั้งสอง
