หลายอาทิตย์ต่อมา...
ตอนนี้ผมยุ่งๆอยู่แต่กับเรื่องตามหาใยบัว แล้วก็ชะเอมที่เหมือนจะยิ่งท้องใหญ่ก็ยิ่งทำตัวน่ารำคาญมากขึ้น แต่ที่ทำให้ผมแปลกใจคือจนถึงตอนนี้ผมกลับไม่ได้ข่าวคราวของใยบัวเลยแม้แต่เรื่องเดียว เหมือนกับเธอไม่ได้อยู่ในประเทศนี้แล้วอย่างนั้น
“ปราบคะ คุณจะเอาแต่มกตัวอยู่แค่ในห้องทำงานแบบนี้ไม่ได้นะคะ!” ชะเอมเปิดห้องทำงานผมแล้วพูดขึ้นอย่างหาเรื่อง
“ฉันมีงานต้องทำ” ผมตอบกลับไปนิ่งๆ ผมได้แต่สมน้ำหน้าตัวเองที่เจอผู้หญิงดีๆอย่างใยบัวแล้วแต่แม่งกลับลังแล กลับเอาตัวเองไปยึดตึดกับรักเก่าที่เคยรอคอย แล้วสุดท้ายเป็นยังไงล่ะ รักที่รอนักรอหนา รักที่คิดว่าเป็นรักแท้ กลับทำให้ผมทุกข์ทุกวัน
“เอมเป็นเมียคุณนะคะ คุณจะเอาแต่ตามหาผู้หญิงคนนั้นไม่สนใจเอมแบบนี้ไม่ได้!” ไม่แปลกหรอกที่ชะเอมรู้เรื่องของผมกับใยบัว ก็ผมบอกไปแล้วว่าเวลาผมเมาแล้วชอบละเมอหาใยบัว ชอบตาลายเห็นชะเอมเป็นใยบัว แต่จริงๆแล้วเธออาจ
