หนึ่งปีต่อมา...
“ชุดนี้เหมาะกับคุณมากกว่าค่ะ” ฉันพูดหลังจากทาบสูทบนตัวคุณไทม์
“แล้วแต่เธอเลย” คุณไทม์ตอบกลับอย่างไม่มีปัญหา
“งั้นเอาชุดนี้ค่ะ” ฉันหันไปบอกพนักงานร้านออกไปเพื่อให้เขาไปดูความเรียบร้อยของขนาดเผื่อมีอะไรแก้ไข
“ค่ะ”
“แล้วชุดเธอล่ะ” คุณไทม์หันมาถามฉัน
“เรียบร้อยแล้วค่ะ” ฉันตอบกลับด้วยรอยยิ้ม เพราะฉันจัดการชุดของตัวเองเสร็จแล้ว
“ทำไมไม่ใส่มาให้ฉันดูก่อน” คุณไทม์พูดขึ้นติดไม่พอใจ
“....” ฉันยิ้มพร้อมไหวไหล่ให้เขา เพราะถ้าเกิดฉันใส่มาให้เขาเห็นก่อน เขาก็คงจะพูดนั่นพูดนี่จนจากที่ฉันมั่นใจกลายเป็นหมดความมั่นใจจนต้องเปลี่ยนชุดไป แล้วเหตุผลที่เขาทำแบบนี้ก็เพราะว่าชุดฉันมันอาจจะเปิดนั่นเปิดนี่ไปหน่อยก็เท่านั้น
แล้วที่เห็นคุณไทม์ดูหวงๆฉันแบบนี้ไม่ใช่ว่าเราคบกันแล้วนะ ฉันกับคุณไทม์ยังเป็นเจ้านายกับลูกน้องกันเหมือนเดิมแม้เวลาจะผ่านมาเป็นปีแล้วก็ตาม ไม่ใช่ว่าที่ผ่านมาฉันไม่เปิดใจหรื
