แคว่ก!
“คุณไทม์!” ฉันเรียกคุณไทม์ขึ้นอีกครั้งหลังจากเขาฉีกชุดนอนของฉัน และมันไม่ใช่ครั้งแรก แต่มันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง
แคว่ก! แต่เขากลับไม่ได้สนใจเสียงเรียกของฉันเลยสักนิด ยังจะฉีกมันซ้ำจนมันขาดออกจากกันแล้วดึงออกจากตัวฉันจนเปลือยต่อหน้าเขา
“ฉันบอกกี่ครั้งแล้วคะ ว่าอย่าฉีกแบบนี้ ทำไมไม่ถอดดีๆคะ!” เขาจะรู้ไหมว่ากว่าฉันจะซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆได้แต่ล่ะตัวมันยากแค่ไหน และต้องเก็บเงินนานเท่าไหร่ แต่เขากลับฉีกเสื้อผ้าเป็นว่าเล่น แล้วเสื้อผ้าที่เขาซื้อมาไว้ให้ฉันใส่ มันก็ไม่ใช่เสื้อผ้าตามตลาดตัวละร้อยสองร้อยด้วยซ้ำ แต่เขากลับทำมันเหมือนกับไม่มีค่าเลย
“เดี๋ยวค่อยซื้อใหม่” เขาว่าออกมาก่อนจะซุกไซ้หน้าไปที่ซอกคอของฉัน แต่ครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมให้เขาทำมันง่ายๆจนกว่าเขาจะรับปากฉัน
“ต่อไปห้ามทำแบบนี้อีกนะคะ!” ฉันดันคุณไทม์ออกจากตัวก่อนจะพูดขึ้น
“อืม” เขาตอบกลับและพยายามซุกหน้าเข้ามาอีกครั้ง แต่ฉันจำได้ว่าเ
