ไทม์
ผมยืนจับมือกอหญ้าอย่างให้กำลังใจระหว่างที่เธอส่งยายของเธอตามพิธีกรรมของศาสนาเสร็จ งานศพของยายเธอถูกจัดขึ้นที่วัดเพียงสองคืน มีเพียงคนรู้จักไม่กี่คนละแวกบ้านใกล้เรือนเคียงที่มาร่วมงาน เพราะเธอกับยายมีกันสองคน ไม่เหลือญาติที่ไหนแล้ว และนั่นก็ยิ่งทำให้ผมสงสารเธอมากกว่าเดิม
“กลับกันเลยไหม” ผมพูดหลังจากทุกอย่างมันเสร็จหมดแล้ว แต่เธอก็ยังคงเลือกจะยืนมองไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย
“ค่ะ” เธอเดินตามแรงจูงมือของผมมาโดยที่มือข้างหนึ่งของเธอกอดรูปและถืออัฐิของยายเธออยู่
ผมไม่ได้พูดอะไรนอกจากพาเธอขึ้นรถแล้วกลับคอนโดของผมทันที เวลานี้ผมก็คงทำได้เพียงปล่อยให้เธอได้อยู่เงียบๆของเธอไปก่อน เพราะเธอพึ่งผ่านการสูญเสียมา มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่เธอจะทำใจได้ง่ายๆ
คอนโด...
“ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวฉันสั่งอาหารมากิน”
“ค่ะ” กอหญ้ารับคำสั้นๆก่อนจะเดินเข้าไปในห้องของผมอย่างล่องลอย นั่นทำให้ผมหนักใจขึ้นมา แต่ก็เข้
