ตอนนี้พี่ป่าออกไปหาเส้นด้ายแล้ว เฮ้อ...มันไม่มีอะไรหรอกแอมแปร์ แกอย่าคิดมาก
ฉันได้แต่พูดบอกตัวเองในใจนับครั้งไม่ถ้วน ฉันอาจจะคิดเยอะเกินไป แต่ใครไม่มาเป็นฉันคงไม่เข้าใจจริงๆ
หลายชั่วโมงผ่านไป...
ฉันหยิบโทรศัพท์มาดูตอนนี้มันเที่ยงคืนกว่าแล้วพี่ป่ายังไม่มีท่าทีว่าจะกลับมาเลย
ฉันจะไปตามเขาดีมั้ยนะ
ไม่ๆ เฮ้อ...อย่าลืมสิว่าแกแย่งเขามานะแอม
แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้หนิ
ฉันได้แต่บ่นพึมพำคนเดียวแล้วก็เดินวนไปมารอบๆห้องนอน มันหลับไม่ลงจริงๆ ถ้าพี่ป่ายังไม่กลับมา
แกร่ก!
เสียงประตูห้องถูกเปิดเข้ามา ฉันหยุดชะงักแล้วหันหน้าไปมองประตูห้อง คนที่เปิดประตูแล้วเดินเข้ามาในห้องคือพี่ป่า
"ทำไมมึงยังไม่นอนอีก" พี่ป่าเลิกคิ้วถามฉัน
"แอมรอนอนพร้อมพี่ป่า" พูดจบฉันก็เม้มปากเข้าหากันแน่น
พี่ป่าคงจะดูออกมาฉันกำลังระแวงเขาอยู่ พี่ป่ามองหน้าก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ จากนั้นพี่ป่าก็เดินไปนั่
