หยดน้ำตาค่อยๆไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างของฉันอัตโนมัติ
เมื่อภาพทุกอย่างมันค่อยๆประมวลผลในหัวอีกครั้ง เหมันต์หลอกฉันมาตลอด เขาไม่ได้รักฉัน
เขาหลอกฉัน หลอกให้ฉันตายใจ เพื่อที่จะเอาฉันไปแลกกับบ้านและบริษัทของเขา ทำได้ยังไงกัน เขาทำได้ยังไง เขาเอาความรักของฉันที่มีให้เขาเป็นเครื่องมือ
ฉันค่อยๆถอยหลังออกมาจากตรงนั้นทีละก้าว ก่อนจะหันหลังเดินออกมาจากร้านอาหาร พร้อมกับหยดน้ำตาที่มันไหลลงมาอาบแก้มไม่ขาดสาย
วันนี้มันควรจะเป็นวันที่ดีที่สุด ควรเป็นวันที่ฉันมีความสุขที่สุด แล้วทำไม ทำไมฉันต้องมาเจอมารับรู้กับเรื่องแย่ๆแบบนี่ด้วย
มันเหมือนทุกอย่างกำลังจะดี แต่สุดท้ายมันก็ต้องมาพังอีกครั้ง
และครั้งนี้มันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันยอมโง่ให้เขาหลอกใช้....
ฉันเดินไปตามถนน ทั้งร้องไห้ไปตลอดทาง เงินไม่มีติดตัวสักบาท และฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะเอายังไงต่อกับชีวิตตัวเอง ไม่รู้ว่าจะไปไหน และไม่รู้ว่าต้องทำ
