พี่ก้องพบทำท่าเหมือนจะเปิดประตูรถออกไปด้วยท่าทางที่หัวเสียสุดๆ ฉันรีบรั้งแขนของพี่ก้องพบเอาไว้ก่อนที่จะเปิดประตูออกไป
“ทำไม พี่จะลงไปเคลียร์กับมัน”
“อย่าเลยค่ะ เรารีบไปกันเถอะ”
“มีอะไรรึเปล่า ?” พี่ก้องพบเลิกคิ้วถาม
“ปะ เปล่าค่ะหมวยหิว”
“แต่มันตัดหน้าเรา พี่ขอลงไปเคลียร์ดีกว่า” ดูท่าพี่ก้องพบคงจะไม่ยอมแน่ๆ
ฉันมองไปที่รถของเหมันต์ ตอนนี้ประตูรถถูกเปิดออก ขาข้างหนึ่งของเขาก้าวลงมาจากรถ ก่อนที่จะออกมาทั้งตัว
“นั่นไงมันแล้วมาแล้ว ยังไงพี่ก็ต้องเตือน ขับรถแบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน ถ้ามีรถตามเรามาด้านหลังจะเป็นยังไง!!”
ฉันไม่มีสติฟังอะไรที่พี่ก้องพบบอกเมื่อกี้เลย สายตาฉันมันจับจ้องอยู่กับคนด้านหน้ารถ เหมันต์เขามองจ้องผ่านกระจกเข้ามาตาเขม่ง สายตาแบบนี้มันบ่องบอกว่าตอนนี้เขาไม่พอใจขนาดไหน
เหมันต์เดินอ้อมมาตรงที่ฉันนั่ง ก่อนจะเคาะกระจกแล้วก็ยืนกอดอกมอง ตอนนี้พี่ก้องพบเปิดประตูออกไปแล้
