"แล้วมึงไม่เมา? ขับรถได้?"
"เมาได้ไงไม่ได้กิน แล้วถ้าเมาจะทำไม? มาเข็นรถให้?"
หื้ออออ ย้ำเหลือเกินนะจุดอ่อนคนอื่นเนี่ย แค่ขับรถไม่เป็นผิดมากงั้นสิ
หนามเตยแอบเบะปากไม่ให้ฟืนเห็น เพราะกลัวถูกว่า ก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากหาวหวอด เธอไม่ได้ง่วงนะ ทว่าที่หาวอาจจะเป็นเพราะเพิ่งตื่นนอนไง
"ง่วงก็ไปนอนสิ"
"ไม่ง่วง เพิ่งตื่นเมื่อกี้เอง เดี๋ยวอยู่คุยเป็นเพื่อน" หนามเตยบอกคนในสาย ก่อนจะหยิบไอแพดขึ้นมาเปิดรูปที่แคปไว้ให้ดู "สวยเนอะ น่าไปมากเลย”
“อะไร?”
“คาเฟ่ที่มาเปิดใหม่แถวหมู่บ้านเราไง ไปอ่านรีวิวมามีแต่คนบอกว่าสวยมาก มุมถ่ายรูปคือเยอะมาก เค้กก็อร่อยมากด้วย กาแฟก็รสชาติดีมาก คนเต็มร้านแทบทุกวัน อยากไปอะ พาไปหน่อยสิ”
“แล้วทำไมไม่ไปเอง”
“ก็กูขับรถไม่เป็นอะ จะให้เดินไปเหรอ เกือบสี่กิโลเลยนะนั่น นะฟืน พาไปหน่อยนะ อยากถ่ายรูปอะ นี่ไม่ได้อัปรูปไอจีนานแล้วด้วย”
ฟืนคิ้วกระตุก สี่กิโล? เรียกแถวนั้นเหรอ?
