“เลิกเรียนเดี๋ยวพี่มารับนะ”
เธอเอี่ยวตัวกลับไปมองเจ้าของประโยคเมื่อครู่ด้วยความมึนงง ปกติเขาไม่พูดแบบนี้เพราะทุกครั้งเธอจะเป็นฝ่ายขอกลับกับเขาเองตลอด แถมวันนี้ยังอาสามาส่งทั้งที่ไม่ได้ขอ
เขาเป็นอะไร…
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเบลล์โทรบอกน่านน้ำกับแทนไทมารับ” แม้ลึกๆ อยากกลับกับเขา แต่ทว่าก็เลือกหักดิบไม่กลับด้วย
หมับ
อนาคินเดินตามเฌอเบลล์มาแล้วคว้าแขนเล็กเอาไว้ ทำให้หญิงสาวหยุดชะงักและหันกลับไปมองเจ้าของการกระทำดังกล่าว
“เดี๋ยวพี่มารับ”
“เบลล์บอกว่าไม่เป็นไรไงคะ ไม่อยากรบกวน”
“เบลล์ไม่ได้รบกวนพี่เลย”
หัวใจเธอกระตุกวูบตามประโยคนั้นของเขา กดความหวั่นไหวเอาไว้แล้วตอบกลับพี่อนาคินกลับไปด้วยท่าทางเย็นชา
“แต่ถึงอย่างนั้นเบลล์ไม่อยากรบกวนพี่คินอยู่ดี เมื่อก่อนเบลล์ยังกลับเองได้ วันนี้เบลล์ก็กลับเองได้เหมือนกัน”
เมื่อก่อนเธอเป็นฝ่ายขอเขากลับคอนโดและมามหา’ลัยด้วยทุกวัน เชื่อว่าลึกๆ เขาเองคง
