@คอนโดมิเนียม
ปัง…
“งานวันนี้สนุกมากเลย เบลล์ไม่ได้ออกงานใหญ่ๆ แบบนี้มานานมากกก” คนตัวเล็กพูดขึ้นมาหลังจากเดินเข้ามาในห้องนอน
“พี่คินสนุกไหม คะ…” น้ำเสียงเธอค่อยๆ แผ่วลงเมื่อหันไปหาแฟนหนุ่มแล้วเห็นว่าเขายืนมองด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง อีกทั้งแววตายังยากคาดเดา
ทำไมเขามองเธอน่ากลัวขนาดนั้น…
“ทะ…ทำไมพี่คินถึงไม่พูดอะไรเลยล่ะคะ” เงียบจนดูน่ากลัว
“จำได้ไหมว่าตอนอยู่ในงาน พี่บอกเบลล์ว่ายังไง”
“คะ?” เธอครุ่นคิด เขาบอกอะไรนะทำไมจำไม่ได้เลย ยืนคิดอยู่สองนานกว่าความจำที่หายไปจะกลับคืนมา ไม่ทันอ้าปากพูดอะไรพี่อนาคินก็สวนขึ้นมาก่อน
“พี่บอกว่า กลับคอนโดเมื่อไหร่ เตรียมรับมือพี่ไว้เลย”
เธอกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ ไม่ชินกับแฟนตัวเองในมุมน่ากลัวแบบนี้มาก่อน ตอนอยู่บนรถยังนั่งคุยกับเธอดีๆ อยู่เลย มาตอนนี้องค์พ่อลงแล้ว…
คืนนี้คงไม่ได้นอนอีกตามเคย
“กะ…กลับมาเหนื่อยๆ เบลล์ว่าเราอาบน้ำนอนดีกว่านะคะ”
หมับ!
