“ปล่อยไอง่วง”
“แล้วจะนอนยังไง ไอ้รามิลกับโยเกิร์ตก็นอนบนเตียง เอนซบมาที่ไหล่พี่นี่มา”
มือหนาดึงหัวเล็กให้เอนซบมาที่อกแกร่ง ไอเดียจำใจต้องซบเพราะไม่งั้นคงไม่ได้นอน เมื่อคืนเล่นซะเธอเพลียไปเหมือนกัน
“อื้ม พี่รามิลตื่นเร็วกี่โมงแล้วเนี่ย”
โยเกิร์ตตาเบิกโพรง เมื่อตอนนี้ไม่รู้กี่โมงแล้ว
“โวยวายอะไรพึ่งจะบ่าย2เขารวมบ่าย3”
พอได้ยินเขาบอกแบบนั้น เธอค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย ไม่งั้นโดนรุ่นพี่ทำโทษแน่ๆ
“ พี่สองคนกลับที่พักของตัวเองได้แล้ว พวกหนูจะอาบน้ำแต่งตัว”
พวกเขาทำยังกะพวกเธอเป็นนักโทษ ต้องคอยคุมอยู่ตลอดเวลา ราวกับว่ากลัวพวกเธอจะหนีไปไหน
“ ก็ไปอาบสิพี่จะรอ เดี๋ยวเดินไปพร้อมกันนี่แหละ”
“ หนูไม่ใช่นักโทษของพี่นะ ทำไมต้องคอยตามอยู่ตลอดเวลาด้วย”
“ ก็เมียดื้อไง ก็ต้องคุมไว้แบบนี้แหละ เดี๋ยวแอบหนีไปคุยกับคนอื่น”
“ บอกแล้วไงว่าไม่ให้เรียกเมีย ”
พูดจบก็เดินหน้าบึ้งเข้าไปในห้องน้ำ เพราะอีกแค่
