“พี่รามิลเดี๋ยว”
สองแขนเรียวกางออกกว้างตรงหน้าเขา เพื่อห้ามไม่ให้เขาเดินต่อ ดวงตากลมโตจ้องมองหน้าหล่อ ที่เอาแต่เบือนหนีมองไปทางอื่น
“พี่โกรธอะไรหนูเหรอคะ หนูทำอะไรผิดรึเปล่า”
ถามเขาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือปนน้อยใจ จ้องหน้าหล่อไม่วางตา แม้เขาจะไม่มองเธอเพียงเสี้ยวด้วยซ้ำ
“สำคัญตัวเองไปรึเปล่า เธอจะทำอะไรทำไมฉันต้องสนใจด้วย ”
ตอบเธอแค่นั้น ก่อนจะสาวเท้าหลบหลีกเธอไป
ไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอด้วยซ้ำ
กึก!!
โยเกิร์ตเมื่อได้ฟังก็จุกในอก ยืนนิ่งค้างอยู่นาน ไม่เข้าใจกับคำพูดเขาเลยซักนิด ก่อนจะได้สติและเดินกลับไปหาเพื่อนอย่างล่องลอย
“ฮึก ฮึก ฮึก ไอเดีย”
ร่างเล็กนั่งลงที่ม้าหินอ่อน ก่อนจะปล่อยโฮอย่างไม่เข้าใจ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอทำผิดอะไร อยู่ๆเขาถึงเฉยเมยกับเธอได้ขนาดนี้
“ใจเย็นนะโยเกิร์ต เดี๋ยวฉันให้พี่แทนคุณถามให้”
ไอเดียกอดปลอบเพื่อนรักเบาๆ
“ฮึก ฮึก ฮึก ขอบใจนะ วันก่อนเรายังดีกันอยู่เ
