ถึงเขาจะยืนยันแบบนั้น แต่เธอก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี
“งั้นวันอาทิตย์ได้ไหมคะ วันเสาร์หนูมีธุระค่ะ”
วันเสาร์เธอต้องไปงานฉลองเปิดโรงพยาบาลใหม่ของพี่หมอท็อปอีก
“ได้ครับพี่จะได้โทรไปบอกที่บ้านไว้”
คนตัวโตยกยิ้มอย่างดีใจ อยากพาความหน้ารักของคนตรงหน้าไปให้พ่อกับแม่รู้จัก เกือบ2ชม.กว่ารถจะมาถึงกรุงเทพ
“พี่จะกลับเลยหรือเปล่าคะหรือว่า..”
คนตัวเล็กเม้มปากแน่น อยากจะชวนเขาขึ้นข้างบนด้วย แต่ก็ยังอายปากอยู่บ้าง
“ฮึ เดี๋ยวพี่ถือของขึ้นไปส่งก่อน แล้วเดี๋ยวพี่ค่อยกลับ”
คนตัวเล็กระบายยิ้มกว้าง ในใจก็ไม่ได้อยากให้เขากลับ ยังอยากให้เขาอยู่ด้วยอีกหน่อย
“ขอบคุณนะคะ”
เก็บสัมภาระเสร็จเขาก็พาเธอขึ้นห้องไป รามิลนอนพักที่โซฟาตัวยาว เพราะเพลียๆจากการขับรถ และเพลียจากกิจกรรมเร่าร้อนเมื่อคืน
“พี่นอนพักไปก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูทำอะไรง่ายๆให้กิน”
เธอปล่อยให้เขานอนพักไป ส่วนตัวเองก็เข้าไปทำอาหารในครัว แต่พอกลับออกมา
