“ไม่เอาไม่พูดเรื่องนี้กันแล้ว พี่ขอโทษที่เข้าใจน้องผิด ดีกันนะ”
ตอนนี้เขาพูดกับเธออย่างออดอ้อน กอดคนตัวเล็กไม่ยอมปล่อย
“ห้ามหน้าบึ้งใส่หนูอีก”
คนตัวเล็กบอกเขาด้วยน้ำเสียงปนดุ
“ค้าบ ไม่บึ้งแล้วตัวแค่นี้ทำไมดุจัง”
เธอดุจนเขาสำนึกแทบไม่ทัน
“ทีนี้จะให้หนูออกไปได้รึยัง”
โดนเขากอดอยู่นานแล้ว และก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยด้วย
“ขอพี่กอดหน่อย เมื่อคืนกลับห้องไปก็นอนไม่ค่อยหลับเลย คิดถึงแต่หน้าน้องทั้งคืน”
คิดถึงแม้กระทั่งตอนหลับตาทำร้ายตัวเองในห้องน้ำนั่นแหละ
“อย่ามาปากหวานหน่อยเลยค่ะ พี่มันเสือเจ้าเล่ห์
หนูไม่หลงกลพี่หรอก”
“ปากหวานพี่ยอมรับ แต่พี่ไม่เจ้าเล่ห์นะ”
“หนูอยากออกไปแล้วค่ะ พี่ปล่อยหนูได้แล้ว”
“งั้นเย็นนี่ไปดูหนังกับพี่นะ นะครับ แล้วพี่จะยอมปล่อย”
สมเป็นเสือนั่นแหละ หาทุกวิธีมาหลอกล่อเหยื่ออย่างเธอจริงๆ
“ไม่ไปได้ไหมคะ หนูเพลียๆอยากนอนมากกว่า”
น้ำเสียงเธอดูเพลียๆจริง
“งั้นพ
