2 เริ่มแผนการ

1574 Words

“หยุดพร่ำเพ้อ แล้วกลับบ้านกัน” ฉันบอกลลิน และเดินแยกกับเพื่อนทั้งสองเพื่อไปขึ้นรถตัวเอง “บ๊าย พรุ่งนี้เจอกันน๊า” เสียงเพื่อนยังดังตามหลังมาไม่หยุด สวัสดีค่ะ ฉันชื่อโยเกิร์ต ธัญพิชชา นรารักษ์ดิษกุล เป็นลูกสาวคนเล็กของพ่อโยธิน กับแม่กิ่งแก้ว มีพี่ชายหนึ่งคนคือพี่โยธา พึ่งเรียนจบเมื่อปีที่แล้ว ตอนนี้ช่วยพ่อดูแลบริษัทรับเหมา ฐานะทางบ้านค่อนข้างรวย ส่วนแม่ไม่อยากอยู่เฉยๆ เปิดร้านเบเกอรี่กึ่งคาเฟ่ใกล้ๆบ้านนั่นแหละ วันไหนไม่ขี้เกียจก็ขับรถกลับไปนอนบ้าน และบางวันฉันก็นอนคอนโด “แม่ขากลับมาแล้ว” ใช่และวันนี้ฉันก็กลับบ้าน คนไม่เคยห่างแม่อ่ะเนาะ พออยู่ไกลกันก็คิดถึง ก็เลยกลับบ้านวันเว้นวันเลยทีเดียว “ โยเกิร์ตเทียวไปเทียวมาบ่อยๆทำไมลูก หนูรู้ไหมว่ามันอันตราย ขับรถในกรุงเทพมันไม่ค่อยปลอดภัยนะลูก ย้ายกลับมาอยู่บ้านเราเลยไหม เดี๋ยวให้คนรถไปส่งดีกว่า” คิดถึงบ้านก็คิดถึงอยู่หรอก แต่ปัญหาคือตอนเช้าขี้เกียจตื่นน่ะสิ “ ไม่เอาค่ะ ตอนเช้าขี้เกียจตื่นด้วย เทียวไปเทียวมาแบบนี้ก็ดีแล้ว กว่าจะขอพ่อกับพี่โยธาได้ เกือบไม่ได้ย้ายไปอยู่คอนโดแล้ว” พ่อกับพี่ชายหวงฉันสุดๆ กว่าจะขอไปอยู่คอนโดได้นะ เสียน้ำตาไปตั้งหลายหยด “ไปนั่งไปลูกมาเหนื่อยๆ กินขนมเค้กไหม” “เอาสตอเบอรี่ค่ะ ชาเขียวหวานน้อย” นี่แหละคือกิจกรรมที่แม่ทำยามว่าง ด้วยความที่ไม่อยากอยู่เฉยๆ ทั้งที่พ่อก็ไม่อยากให้ทำ ตอนเย็น “พี่โยธาคิดถึงน้องไหม” โยเกิร์ตวิ่งเข้าไปอ้อนพี่ชายเหมือนเคย เพราะมีกันแค่สองคนพี่น้อง ไม่แปลกที่ทั้งสองจะรักกันมาก “คิดถึงสิมานี่เลย” มือหนาของพี่ชาย ยีหัวน้องสาวอย่างคิดถึง “มาๆกินข้าวกันได้แล้ว แม่บ้านตั้งโต๊ะแล้ว ดูสิมีแต่ของชอบลูกเลย” กิ่งแก้วตักของโปรดให้ลูกสาวเยอะแยะไปหมด “แม่ขา ตักให้เยอะขนาดนี้หนูอ้วนลงพุงพอดี ถ้าหนู้อ้วนแล้วขายไม่ออก แม่ต้องรับผิดชอบนะคะ” ถึงจะบอกแม่แบบนั้น แต่ก็ตักกินของโปรดตัวเองไม่หยุด “พ่อคะอันนี้อร่อยชิมดู” โยเกิร์ตตักของชอบให้พ่อบ้าง “ขอบใจลูก ถ้ามีแฟนแล้วอ้อนแฟนแบบนี้ แฟนรักตายเลย” โยธินพูดหยอกล้อกับลูกสาวบ้าง “ผู้ชายชอบให้อ้อนเหรอคะคุณพ่อ” ร่างบางถามผู้เป็นพ่ออย่างสนใจ “หยุดเลยยังไม่19เลย คิดเรื่องแฟนแล้วรึไง” โยธาเอ็ดน้องสาวเบาๆ “แค่ถามเองพี่โยธาอ่า ดุน้องทำไม ยังไม่ได้บอกว่าจะมีซักหน่อย” คนตัวเล็กทำหน้างอง้ำใส่พี่ชาย “รีบกินข้าวได้แล้ว พรุ่งนี้เดี๋ยวตื่นไปมหาลัยสายนะ” กิ่งแก้วรีบห้ามทับ เมื่อสองพี่น้องเริ่มเปิดศึกกันบนโต๊ะอาหาร “อิ่มแล้วหนูขอไปอาบน้ำนอนนะคะ” “จ้า” ขาเรียวเล็กก้าวขึ้นชั้นสองของบ้าน ก่อนเปิดเข้ามาในห้องนอนที่เต็มไปด้วยตุ๊กตาหมี เพราะเธอชอบตุ๊กตาหมีมาก ของสะสมทุกอย่างก็จะเกี่ยวกับพี่หมีทั้งหมด อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก็หยิบมือถือขึ้นมาดู ก่อนจะเห็นข้อความไลน์ของใครบางคน Ramil:ทำอะไรอยู่ครับ “ชิ!!จะทักมาทำไม” ฉันมองหน้าจออยู่นาน ไม่รู้ว่าจะตอบเขาดีไหม Ramil:อ่านแล้วก็ตอบสิครับ คนรอมันท้อนะ พอฉันไม่ตอบ พี่รามิลก็ทักมาอีก Yoghurt:รุ่นพี่มีอะไรกับหนูรึเปล่าคะ ถ้าจะทำโทษเอาไว้พรุ่งนี้นะคะ Ramil:ไม่ได้ครับพี่ใจร้อน พี่อยากทำโทษน้องวันนี้ Yoghurt:รุ่นพี่จะทำโทษอะไรก็บอกมาเถอะค่ะ หนูจะนอนแล้ว Ramil:เรียกรุ่นพี่ดูห่างเหินจังครับ เรียกพี่รามิลได้มั้ย Yoghurt: ค่ะพี่รามิลจะทำโทษอะไรก็บอกหนูมาเถอะ Ramil:ทำโทษด้วยการจีบน้องได้ป่ะ พี่ชอบน้องอะ พอได้อ่านข้อความของพี่รามิลแค่นั้นแหละ อยู่ๆหน้าก็เห่อร้อนใจเต้นแรงแปลกๆ จนต้องเอามือเล็กทาบที่อกของตัวเอง เคยถูกจีบจากเพื่อนร่วมห้องนะ แต่ก็ไม่เคยใจเต้นแรงแบบนี้ แต่ก็มีบ้างที่ตื่นเต้น แค่นั้นจริงๆ Yoghurt:ทำไมต้องทำโทษด้วยการจีบละคะ วิธีอื่นก็มีตั้งเยอะ เขาอันตรายเกินกว่าที่ใจจะต้านทาน แค่เขาหยอดคำหวานๆมา เธอก็อกสั่นขวัญแขวน ถ้าอยู่ใกล้เขาบ่อยๆละก็ ไม่อยากจะคิดเลย Ramil:นะๆ ถ้าพี่จีบไปซักพัก แล้วถ้าน้องไม่ชอบพี่จริงๆ พี่ก็จะไม่ตื้อไม่บังคับให้น้องชอบด้วย Yoghurt:หนูว่าไม่ดีกว่าค่ะ พี่มีคนสนใจเยอะแยะ จะอยากจีบหนูทำไมคะ Ramil:ก็ถ้าพี่อยากจีบคนอื่น พี่ก็ทักหาคนอื่นแล้วดิ แต่นี่พี่ชอบน้องไงพี่ก็ทักจีบน้อง เห็นใจคนชอบบ้างเถอะครับ นะนะ Yoghurt:ขอหนูคิดดูก่อนได้มั้ยคะ มันเร็วเกินไปตั้งรับไม่ทัน Ramil:งั้นพี่ให้เวลาน้องคิด1คืน แล้วพรุ่งนี้เนี่ยพี่จะไปเอาคำตอบตกลงไหมครับ Yoghurt:ก็ได้ค่ะ Ramil:โอเค งั้นฝันดีนะครับ Yoghurt:ค่ะ “เยส!!” “เป็นไงวะไอ้รามิล น้องเขาตกลงแล้วเหรอ” สายฟ้าถามอย่างสนใจ มองหน้ารามิลเพื่อรอคำตอบ แทนคุณกับบีเอ็มด็ไม่ต่าง “ยังไม่ตกลง แต่กูว่าไม่น่าพลาดเดี๋ยวพรุ่งนี้รู้กัน” รามิลตอบเพื่อนพร้อมกระดกเหล้าอย่างสบายอารมณ์ “เชี้ยนี่แม่งเจ๋งหวะ ขอคาระวะ” บีเอ็มพูดพลางยกแก้วเหล้าชนกับรามิล เคร้ง!!! “มึงอะไอ้แทนคุณ น้องไอเดียมึงว่าไง” สายฟ้าถามแทนคุณ ที่เอาแต่จ้องมือถืออย่างใจจดใจจ่อ “ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เลยคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง” แทนคุณตอบเพื่อนอย่างเซ็งๆ ตอนนี้เหมือนรามิลจะนำอยู่นิดหน่อย “กูว่ามึงถอดนาฬิกาให้เชี้ยรามิลไปเถอะสัส” บีเอ็มพูดให้แทนคุณอย่างยิ้มเยาะ “ฝันไปเถอะ สงครามยังไม่จบ อย่าพึ่งนับศพทหารเว้ย!!! มาชนกันหน่อย” เคร้ง!!!! หนุ่มหล่อรวยอย่างพวกเขา แค่เพียงย่างกรายเข้ามาในผับแห่งนี้ บรรดาสาวๆนักท่องราตรีสายวันไนท์ ก็จดจ้องพวกเขาราวกับเสือกำลังจะตระครุบเหยื่อ อยู่ที่ว่าพวกเขาจะเลือกใครก็แค่นั้น “ขอโทษนะคะ มีนขอชนแก้วกับพวกพี่ๆได้ไหมคะ” เมื่อเริ่มดึก สาวๆก็เริ่มมีความกล้า แวะเวียนมาชนแก้วกันไม่ขาดสาย “สวยๆแบบนี้ ทำไมจะไม่ได้ละครับ” สายฟ้าดึงมีนให้นั่งลงบนตัก ชูแก้วเหล้าตัวเองเพื่อมาชนกับมีน เคร้ง!!! “ตัวหอมจังครับ ปกติกินข้าวรึกินน้ำหอมเนี่ย” ฟอด!!! ไหล่เล็กขาวเนียน ถูกสูดดมด้วยจมูกคมของสายฟ้า “อุ้ย!!พี่สายฟ้าอะ มีนอายนะคะ” สาวเจ้าร้องกรี๊ด แสร้งทำเป็นเขินอาย แต่ภายในใจกลับชอบให้เขาทำ “ฮึ!รู้จักชื่อพี่ด้วย” สายฟ้าหัวเราะชอบใจ ไม่แปลกหรอกที่ใครๆต่างก็รู้จัก เพราะผับนี้คือที่สิงสถิตของพวกเขาแหละ เพราะเป็นผับของรุ่นพี่ปี4ที่สนิทกันมาก อย่างโอนิกส์ รุ่นพี่ที่คณะของกลุ่มพวกเขานั่นแหละ “ในมหาลัยมีใครไม่รู้จักกลุ่มของพวกพี่กันละคะ เคยมีคนบอกมีนนะคะ ว่าอย่าเล่นกับไฟ แต่ถ้าไฟหล่อขนาดนี้ลองดูก็ไม่เสียหาย จริงไหมคะ” มือเล็กเริ่มอยู่ไม่สุข เริ่มลูบที่แผงอกของสายฟ้า อย่างคนกำลังมีความต้องการ ทำเอาเสือที่ชอบกินเหยื่อถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ “กูว่ากูไม่ไหวแล้ววะ เดี๋ยวกูพาน้องมีนขึ้นไปชมดวงอาทิตย์ก่อน” ไม่รอให้เพื่อนๆได้พูดอะไร สายฟ้าก็กอดเอวเล็กขึ้นชั้น3 เพื่อชื่มชมความเร่าร้อนดุเด็ดเผ็ดมัน ที่หนุ่มๆแก๊งค์นี้ไม่มีใครแพ้ใครเลยทีเดียว “น้องนั่นสนใจมึงวะไอ้รามิล” รามิลยิ้มร้าย เมื่อเหยื่อกำลังยกแก้วเพื่อเป็นสัญญาณชนแก้ว ปากเล็กกระดกแก้วขึ้นดื่มอย่างเซ็กซี่ ราวกับว่ากำลังเชื้อเชิญราชสีห์อย่างเขาอยู่ “ฮึ สนใจก็มาหา คนอย่างกูไม่เคยต้องเดินตามใคร” เขาพูดอย่างไม่สนใจ ถึงเธอคนนั้นจะสวยแค่ไหนก็ตาม เขาไม่เดินไปหาก่อนอยู่แล้ว จนเป็นเธอที่ทนไม่ไหวเดินมาหาเขาซะเอง “แพรขอนั่งด้วยคนนะคะ” ร่างบางในชุดสุดเซ็กซี่ อวดทรวดทรงองเอว เดินนวยนาดมาที่โต๊ะพวกเขา ก่อนจะพูดเสียงอ้อนแล้วนั่งลงข้างๆรามิล พร้อมกลิ่นน้ำหอมราคาแพงเตะจมูก จนรามิลต้องเบือนหน้าหนี มันช่างต่างจากกลิ่นหอมจากตัวของโยเกิร์ตโดยสิ้นเชิง ไม่นานเพื่อนแพรอีก2คนก็ตามมา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more