บทที่3.เปรตขอส่วนบุญ?[คืนนี้เจอกัน]
875 Words
หลายวันผ่านไป
คุณท่านหรือเจ้าของบ้าน ผู้เติบโตมาในตระกูลร่ำรวยติดอันดับท็อปในประเทศไทย มีอสังหาริมทรัพย์มากที่สุด
เพราะความบ้างาน อีกทั้งสุขภาพ จึงทำให้มีทายาทสืบทอดเพียงคนเดียวเท่านั้น
"นี่เครื่องเพชร ฉันประมูลมาให้คุณหญิง" สามีพูดกับภรรยา "เป็นของขวัญที่คอยดูแลทุกอย่างในช่วงที่ฉันทำงาน"
"เป็นหน้าที่ภรรยาอยู่แล้วละคะ ขอบคุณนะคะ คงจะเหนื่อยแย่"
"ก็นิดหน่อย แค่เบื่อกับการนั่งเครื่องบิน"
หากจะบินไปต่างประเทศ คุณท่านมักใช้เครื่องบินส่วนตัวเพื่อความสะดวกในการเดินทาง คนรวยมักมีอำนาจดลบันดาลทุกสิ่งอย่าง
บ้านเล็ก
"คุณแม่น่ารักที่สุด" เชอเอมโผกอดแม่
"ก็แกบ่นว่าเบื่อกระเป๋าใบเดิม"
"แม่ก็เลยอุตส่าห์หิ้วมาให้สองใบ"
"ใช่ ราคาใบละห้าแสนกว่าบาท คุณท่านซื้อให้ เพราะฉันคอยดูแลเอาใจใส่"
"อีกหน่อย แม่ก็จะได้กลายเป็นคุณนายใหญ่ อีคุณหญิงก็ปล่อยให้มันกอดทะเบียนสมรสแห้งเหี่ยวเฉาตาย ชิ! ทำเป็นออกคำสั่งชูคอ"
สองแม่ลูกคุยกันออกรส
สักพัก ชีเปียก็ยกน้ำเข้ามาเสิร์ฟ
"ดื่มน้ำมะลิลอยแก้วก่อนนะคะแม่" รอยยิ้มหวานส่งให้อย่างจริงใจ "หนูเตรียมไว้ให้"
"ช่วงที่ฉันไม่อยู่ แกสร้างความรำคาญให้พี่หรือเปล่า"
"เปล่าค่ะ หนูดูแลพี่เชอเอมตามที่แม่สั่ง"
"ดี อะ นี่ฉันมีของฝากให้แกด้วย"
ชีเปียดีใจ แต่ไม่ใช่เพราะอยากได้ของราคาแพง
เพราะไม่บ่อยครั้งที่ผู้เป็นแม่ จะเห็นเธออยู่ในสายตา
"เสื้อหรือคะ" ชีเปียหยิบจากถุง
"ใช่ เสือคุมราคาหมื่นกว่า คนอย่างแกได้ใส่ของราคานี้ก็ถือว่าดีมากแล้วนะ"
"ขอบคุณค่ะแม่ หนูชอบมาก"
"จะไปไหนก็ไป ฉันจะคุยกับเชอเอมต่อ"
สาวน้อยเมื่อได้ยินดังนั้นก็หน้าเศร้า เดินคอตกเข้าไปหลังบ้าน
ตั้งแต่ลืมตาดูโลก แม่ไม่เคยแม้จะพูดว่ารัก หรือโอบกอดเหมือนอย่างที่ทำกับเชอเอม
แต่ไม่ว่าจะรู้สึกเคว้งแค่ไหน ก็ทำได้แค่อดทน
หลายครั้งที่สงสัย ก่อนพ่อจะเข้าคุก ชีเปียเคยถามว่าตัวเองเป็นลูกที่แท้จริงหรือไม่ พ่อก็ตอบว่าใช่
แม้การกระทำทุกอย่างจะไม่เป็นอย่างนั้นก็ตาม
ช่วงเย็น บ้านใหญ่
บ่อยครั้งถ้าคุณท่านอยู่บ้านไม่ไปไหน ก็มักจะสั่งให้ทุกคนมากินข้าวร่วมโต๊ะ ทั้งบ้านเล็ก บ้านใหญ่
วันนี้นั่งเรียงกันพร้อมหน้าพร้อมตา
"พี่ไฟท์ชอบกินอาหารจีนหรือคะ" เชอเอมชวนพูดคุย
"ฉันกินได้ทั้งนั้นแหละ"
"แต่ถ้าอยากกินอะไรเป็นพิเศษ บอกเชอเอมได้นะคะ"
"เธอทำอาหารเป็นด้วยเหรอ"
"เปล่าหรอกค่ะ เชอเอมจะสั่งให้ชีเปียทำ มันทำอาหารทุกอย่างอร่อยมากเวอร์"
ชีเปียถือโถข้าวเตรียมตักใส่จาน คุณท่านรีบพูดทัก "ทำไมไม่มานั่งกินข้าวด้วยกันละหนูเปีย"
"อ๋อออ เปียมันกินในครัวสะดวกกว่าค่ะ" ภรรยารองหรือผู้เป็นแม่กล่าวตอบ
"จะไปกินในครัวทำไม ชีเปียก็เป็นลูกสาวของเธอ มีศักดิ์เป็นลูกเลี้ยงของฉัน"
"ท่านช่างมีน้ำใจมาก แต่นัง เอ้ย เปียมันไม่ค่อยมีมารยาท กลัวจะทำให้บรรยากาศกร่อย"
"ตามใจ"
"กินเยอะๆ นะคะคุณท่าน"
ใบหน้าหวานภรรยารองมีเลศนัย ทำตัวปฏิบัติรับใช้อย่างดี
ชีเปียก้มหน้าเดินเอาโถข้าวไปเก็บในครัว ก็ได้ยินเสียงพูดจาดูถูก
"ลูกจริงหรือนอกไส้เนี่ย ถึงได้โดนจิกหัวใช้" สาวใช้สองคนพูดคุย "ได้กลิ่นอะไรไหม"
"กลิ่นอะไรเหรอ"
"หมาหัวเน่าไง!"
"ว้ายยยย ฮ่าๆ"
แกร๊ก
"เสียงดังอะไรกัน" เป็นไฟท์ ที่เดินตามหลังชีเปียเข้ามา สาวใช้ทั้งสองคนรีบก้มหน้า
"คุณไฟท์จะรับอะไร เรียกพวกเราได้นะคะ ไม่ต้องเข้ามาในห้องครัวเอง" สาวใช้คนหนึ่งพูดเสียงอ่อน
"สงสัยว่าฉันต้องทำบุญบ้านครั้งใหญ่แล้วมั้ง"
"คุณไฟท์จะให้ไปแจ้งหัวหน้าแม่บ้านไหมคะ"
"พวกเธอได้ยินเสียงอะไรไหมตะกี้.."
"มะ ไม่ได้ยินค่ะ"
"เสียงเปรตสองตัวกำลังขอส่วนบุญไง"
"!!!!"
"ไสหัวออกไปแล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้า พวกปากมากสันดานไพร่"
สองสาวใช้รีบก้มหัวคำนับแล้วเดินเร็วออกไปทันที
ไฟท์ เดินตรงดิ่งมาหาชีเปียพร้อมออกคำสั่ง
"คืนนี้มาหาฉัน เอาขนมปังกับน้ำผึ้งแท้มาด้วย"
"พี่จะกินขนมปังทาน้ำผึ้งหรือคะ"
"ใช่ อยากเลีย ไม่ใช่สิ.. อยากกิน"
"สักประมาณกี่โมงดีคะ"
"ตามที่เธอสะดวก"
"แล้วถ้าหนูสะดวกชาติหน้า"
ชายหนุ่มชะงัก จ้องตา พลางเดินไปใกล้จนตัวเล็กต้องผละถอยหลัง แต่ไม่มีทางให้หนี
คนตัวสูงโน้มใบหน้าลงส่งสายตาเจ้าเล่ห์ทันที "ฉันเป็นเพื่อนเล่นเธอตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ขอโทษค่ะ นึกว่าพี่จะมีอารมณ์ขัน"
"ฉันไม่ใช่ไก่"
"______"
"เอาเถอะ คืนนี้เจอกันนะ ฉันจะรอ"
- Writer
