02 | ต้นเหตุ
786 Words
กริ๊งง...กริ๊งง....
เสียงสัญญาณออดหน้าประตูดังขึ้น ทำให้ร่างสูงกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตรลุกขึ้นจากโซฟาทันที หลังจากที่เหมยวิ่งออกจากคอนโดฯ เขาก็โทรหาเธอทว่าอีกฝ่ายปิดเครื่องติดต่อไม่ได้จนถึงตอนนี้ ทำให้ชายหนุ่มรีบวิ่งไปที่ประตูก่อนจะกระชากออกเพราะหวังว่าเป็นแฟนสาวของตนเอง แต่เขาต้องผิดหวังเพราะคนตรงหน้าคือณิชา ผู้จัดการส่วนตัวของเขา
ปัง
ณิชาแทรกตัวเข้ามาในห้องชุดสุดหรูทันทีก่อนจะปิดประตูลง ในขณะที่ร่างสูงของเจ้าของห้องแสดงสีหน้าหงุดหงิดเมื่อเห็นว่าเป็นเธอแทนที่จะเป็นเหมย ส่งผลให้ณิชายิ่งโมโหมากขึ้นเป็นทวีคูณเพราะท่าทีของดินแดนไม่แม้แต่จะรู้สึกสะทกสะท้านที่กำลังทำให้คนมากมายในค่ายเดือดร้อนมาทั้งวัน
“ทำไมถึงไม่รับสายฉันห่ะดินแดน!”
ณิชาก้าวฉับๆ ไปดักหน้าชายหนุ่ม ใบหน้าหล่อบึ้งตึง เขาจ้องมองหน้าผู้จัดการสาวอย่างไม่สบอารมณ์
“เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้ทำ”
เขาตอบออกไปด้วยน้ำเสียงรอดไรฟัน
“ถึงนายไม่ได้ทำก็ควรโผล่หน้าออกมาให้คนในค่ายเห็นบ้าง ไม่ใช่ให้คนอื่นรับหน้าแทนแบบนี้”
“...”
ดินแดนพ่นลมหายใจออก แหงนหน้าขึ้นมองเพดานเพื่อระงับสติอารมณ์ ณิชาจ้องมองอาการของนักร้องหนุ่มก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เช่นกัน
ดินแดนไม่ใช่คนที่ดีเด่นอะไรนัก ถ้าใครมารู้จักอีกฝ่ายจริงๆ จะรู้ว่าเขาไม่ใช่คนที่ควรคบหาด้วยสักเท่าไร ดินแดนเป็นคนที่อารมณ์ร้อน ไม่ค่อยฟังใคร ที่มีชื่อเสียงเปรี้ยงปร้างได้ทุกวันนี้ก็เพราะความสามารถล้วนๆ เขาร้องเพลงเพราะ แต่งเพลงเก่ง เล่นดนตรีได้ แถมหน้าตายังหล่อเหลาราวกับพระเจ้าสร้าง ยิ่งบุคลิคหน้ากล้องนิ่งๆ ยิ่งตกแฟนคลับได้มากมาย เขาค่อนข้างที่จะติสและมีอารมณ์ของศิลปินสูงมาก จะทำก็ต่อเมื่ออยากทำ ไม่ว่าใครก็บังคับเขาไม่ได้ แม้กระทั่งดนัยที่เป็นผู้จัดการค่ายเพลงยังเกรงใจดินแดน เพราะชายหนุ่มอยู่กับซาวด์ เอนเตอร์เทนเม้นมาตั้งแต่บริษัทติดลบใกล้จะล้มละลายเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นได้ศิลปินที่ชื่อดินแดน และเพลงที่เขาแต่ง ทำให้ยอดขายผลงานมากมายทะล่มทลายฉุดบริษัทที่ใกล้เจ๊งให้มีทุนขึ้นมา และค่อยๆ ไต่ขึ้นเป็นอันดับหนึ่งของประเทศจนทุกวันนี้สร้างนักร้องชื่อดังมากมายที่ผู้คนยอมรับ
และที่สำคัญกว่าสิ่งอื่นใด เมื่อสองปีก่อนดินแดนได้ซื้อหุ้นของซาวด์ เอนเตอร์เทนเม้น เอาไว้ถือครองหลายตัว พูดง่ายๆ คือเขาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่และเปรียบเสมือนเจ้าของค่ายคนหนึ่งเข้าไปทุกที
แต่ไม่ว่าดินแดนจะร้ายกับคนทั้งโลก ทว่ามีอยู่หนึ่งคนที่เขารักมากที่สุดและยอมได้ทุกอย่าง คนคนนั้นก็คือผู้หญิงที่ชื่อเหมย...
“รู้ไหมว่าที่ค่ายวุ่นวายกันแค่ไหน”
“ก็จัดการไปดิ จะแก้ข่าวว่าอะไรก็แก้ไป เพราะฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่รู้จักเจ้าของเฟสบุ้คคนนั้น และก็ไม่ได้ทำใครท้อง”
เขาปฏิเสธเสียงแข็ง นัยน์ตาดุดันฉายแววจริงจังออกมา ณิชาละสายตาออกจากชายหนุ่มก่อนเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟากลางห้องรับแขก
“ฉันรู้ ทุกคนในค่ายก็รู้ว่านายไม่ได้ทำ คุณดนัยเลยให้สายสืบตามสืบว่าแอนตี้แฟนคนนั้นเป็นใคร”
แอนตี้แฟนคือบุคคลที่ประสงค์หรือมุ่งร้ายไปยังศิลปินคนใดคนหนึ่ง ปล่อยข่าวเสียหาย หรือดักทำร้ายร่างกาย และยังมีวิธีอีกมากมายที่พวกแอนตี้จะสรรหาทำเพื่อให้คนที่เกลียดเสื่อมเสียชื่อเสียงมากที่สุด ศิลปินหรือดาราส่วนมากจะเจอกับคนประเภทนี้ แล้วแต่ใครจะเจอในรูปแบบไหน ครั้งนี้ดินแดนถือว่าถูกจู่โจมรุนแรงมาก กฎหมายสามารถทำอะไรบุคคลเหล่านั้นได้ ถ้าต้นสังกัดหรือค่ายของศิลปินตามตัวเจอและมีหลักฐานเพียงพอ ดินแดนได้ยินแบบนั้นก็เดินไปหยุดตรงหน้าณิชาทันที เขาอยากรู้เหลือเกินว่าไอ้โรคจิตที่ทำแบบนั้นมันคือใคร
“ใคร?”
ณิชาถอนหายใจ เธอยกนิ้วมือขึ้นนวดขมับของตัวเองเพราะปวดหัวมาทั้งวัน ก่อนน้ำเสียงเรียบจะตอบออกไป
“พนักงานธรรมดาๆ คนนึง”
“...?”
“ที่ทำงานอยู่ในโซลิค บริษัทคู่แข่งของเรา”
- Writer
