สามเดือนผ่านไป
ลลิสาก็ออกมาซื้อของกับชาลิตเพื่อจะนำไปจัดงานเบบี้ชาร์เวอร์ที่บ้าน โดยมีปณิตาตามมาด้วยเพราะเก่งเรื่องการจัดงานแบบนี้อยู่แล้ว
“พี่ใหญ่คะ ทำไมต้องให้น้ำผึ้งนั่งรถเข็นแบบนี้ด้วยล่ะคะ น้ำผึ้งเดินเองได้มั้งคะ ไม่จำเป็นต้องนั่งรถเข็นก็ได้” ปณิตาพูดบอกไป เพราะลลิสาแค่ท้องแต่เธอไม่ได้ป่วย ทำไมพี่ชายเธอถึงทำโอเวอร์ด้วยนะ ถึงกับให้นั่งวีแชร์มาเดินห้างขนาดนี้มันเกินไป
“น้ำผึ้งก็ว่าไม่จำเป็นเหมือนกันนะคะ” ลลิสาพูดบอกไป เพราะเธอก็ไม่อยากจะนั่งรถเข็นแบบนี้เดินห้างหรอก
“ไม่ได้ น้ำผึ้งท้องแก่แล้วนะ จะมาเดินช๊อปนานๆได้ยังไง เดี๋ยวบ่นปวดหลัง ปวดขา ปวดนั่นปวดนี่อีก เพราะฉะนั้นนั่งรถเข็นนี่แหละดีที่สุดแล้ว” ชาลิตพูดบอกไปก็เข็นรถเข็นต่อไปทันที ส่วนลลิสาก็ยอมนั่งแต่โดยดี เพราะช่วงนี้เธอก็เดินนานๆไม่ได้จริงๆนั่นแหละ นั่งรถเข็นแบบนี้ก็ได้ สบายดีเหมือนกันแฮะ
“งั้นเดี๋ยวเราไปร้านเสื้อก่อนนะคะ เล
