ด้านปณิตาที่ถูกถามแบบนั้นก็มองไปที่ตัวต้นเหตุอย่างสิงหาแบบโมโห ที่เขาทำให้เธอต้องตกมาอยู่ในสถานการณ์น่าอายแบบนี้ แล้วดูสิยังกล้ามาทำหน้าบึ้งตึงใส่เธออีก
“อ่อ พอดีเล็กล้มตอนหมามันวิ่งไล่น่ะค่ะ ก็เลยเจ็บตัวนิดหน่อย ดีนะคะที่พี่รุจมาเจอ ไม่งั้นเล็กคงแย่แน่เลยค่ะ ขอบคุณนะคะพี่รุจที่ช่วยเล็ก แถมยังไปรอเล็กที่บ้านตั้งนาน” ปณิตาโกหกออกไป แล้วก็มองหน้าของสิงหา ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเมินเขา แล้วหันไปขอบคุณอติรุจแทน
“ไปรอทำไมที่บ้าน ส่งแล้วทำไมไม่กลับมาวะ” สิงหาถามออกไปแบบห้วนๆ แล้วมองทั้งสองอย่างไม่ชอบใจนัก ก่อนจะเห็นสายตาของพ่อและน้าปณิตามองมา เขาก็ก้มหน้าลงแบบไม่อยากให้ทั้งสองจับผิดเขาได้
“อ่าว ก็น้องเล็กเขาล้มจนสภาพยับเยินเลยน่ะสิ ฉันก็เลยพาไปเปลี่ยนชุดที่บ้าน แล้วก็มาที่นี่พร้อมกันเลย ทำไมหรือว่าฉันไปส่งน้องเล็กไปไหนมาไหนไม่ได้” อติรุจอธิบายออกไป เพื่อให้ทุกคนเข้าใจ โดยเฉพาะเพื่อนของเขา กล้าถามม
