“ทำไมถึงเป็นแบบนี้วะ แล้วนี่ซื้อของไว้ที่ห้องบอสรึยัง อย่าให้มีเรื่องยุ่งยากตามมานะเว้ย” เทโอถามต่อ
“พี่อเล็กซ์ซื้อเตรียมไว้แล้ว แต่บอสใช้รึเปล่าไม่รู้”
“บอสไม่เคยสดนะเว้ย” เทโอแย้ง
“ไม่เคยน่ะสิ...แต่กับเด็กคนนั้น ผมต้องให้แม่บ้านเข้าไปเปลี่ยนผ้าปูเตียงใหม่เลยนะ” อเล็กซ์ว่า
“ฉิบ! ถ้าครางขนาดนี้ งั้นเราถอยไหมวะ พรุ่งนี้บ่าย ๆ ค่อยมา”
“ดีล! ผมจะไปหาสาว ๆ ตอก” ดิมว่า
“ไปด้วย ช่วงนี้มัวแต่ทำงานจนน้ำเจิ่งว่ะ” เทโอว่า ก่อนจะจัดการลากคอทั้งสองหนุ่มย้อนกลับไปที่รถ
ช่วงสายของวันถัดมา...ม่านไหมถูกกลิ่นกายหอมหรูหราแสนคุ้นเคยปลุกให้ตื่นจากฝันหวาน เมื่อมองไปก็พบว่าลีออนได้หย่อนกายนั่งลงที่ข้างข้างเตียง ใบหน้าหล่อเหลือร้ายดูเปล่งปลั่งขยับยิ้มบาง ๆ ให้
“ตื่นแล้วเหรอ หิวไหม” เขาเอ่ยถาม สายตากวาดมองเรือนร่างที่เต็มไปด้วยร่องรอยสีกุหลาบอย่างพอใจ
“ยังไม่หิวค่ะ แต่...อ่าส์! ปวดตัวแฮะ” เธอพึมพำแล
