เป็นคนไม่ใช่คน

1207 Words
เราทั้งคู่ต่างเคยมีอดีตที่ไม่น่าจดจำ ก่อเกิดความสัมพันธ์อันน่าเหลือเชื่อในคืนหนึ่ง ราวกับเส้นโซ่ขนาดใหญ่ที่ผูกตรึงเราทั้งคู่ไว้ เสียงของเธอที่กรีดร้องอยู่ใต้ร่างของเขา เว้าวอนขอในเรื่องที่ไม่อาจเป็นไปได้ I try to run but I don't wanna ever leave (ฉันพยายามที่จะหนีจากคุณ แต่ฉันก็ไม่อยากจากไปเลย) ณ ท่าเรือขนส่งสินค้าแห่งหนึ่ง กลุ่มคนในชุดสูทสีดำยืนเรียงรายอยู่บนโป๊ะเทียบเรือท่ามกลางเสียงของเกลียวคลื่นและสายลมเย็นเยือกยามค่ำคืนที่พัดผ่านร่างบอบช้ำเป็นระลอกปลุกให้คนที่นอนฟุบหน้าอยู่ค่อย ๆ เงยหัวขึ้นมาเผชิญหน้ากับสถานการณ์ปัจจุบัน เขาคนนี้คือ ‘รองประธานจางจิ้งหยวน’ ของ ‘บริษัทที.พี.กรุ๊ป’ และยังเป็นหนึ่งในลูกหนี้รายใหญ่ของกลุ่มเงินทุนนอกระบบ โดยนายจางได้กู้เงินจำนวนมากไปถลุงในบ่อนพนันใต้ดินแหล่งใหญ่ และผิดนัดชำระดอกเบี้ยมากว่า 3 ครั้งแล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่คนของทางกลุ่มเงินทุนพาตัวเขามาคุยแบบเป็นส่วนตัวที่นี่ “วันนี้ไอ้รองประธานนั่นก็ยังตอบเหมือนเดิมครับบอส” เสียงเหี้ยมเอ่ยขณะเดินมาหยุดยืนด้านหลังเจ้าของร่างสูง ซึ่งยืนทอดสายตามองออกไปยังผืนน้ำเบื้องหน้า ควันสีขาวขุ่นถูกพ่นผ่านกลีบปากหยักสวยราวรูปสลักออกมาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่เขาจะหมุนตัวกลับมา “รองประธานจางทำตัวไม่น่ารักเลยนะ ทั้งที่ตอนมาขอกู้ผมก็ยื่นเงินให้ง่าย ๆ ทำไมตอนจ่ายคืนถึงยากนักล่ะ” คนที่เดินมาย่อตัวลงตรงหน้าชายวัยกลางคนเอ่ยถามเสียงเนิบ พร้อมใช้ปลายกระบอกวัตถุตายไวเงาวับยื่นมาเชยปลายคางอีกฝ่ายให้เชิดขึ้น “ฮึก! ขอเวลาอีกนิดนะ ฉันกำลังหาทางยักยอกเงินของบริษัทเพื่อนมาคืนให้ แต่มันทำไม่ได้ง่าย ๆ นายก็รู้” เมื่อเห็นว่าเจ้าของเม็ดเงินที่ขอกู้มาเยือนด้วยตัวเอง นายจางก็ถึงกับละล่ำละลักอธิบายปากคอสั่น เนื้อตัวไหวเทิ้มราวสัตว์เล็ก ๆ ยามเห็นราชสีห์เยื้องย่างมาเบื้องหน้า มันยิ่งสร้างความน่าขบขันให้บรรดาลูกน้องของชายหนุ่มเป็นทบเท่าทวี “ไม่ใช่ว่ายักยอกยาก แต่ท่านรองเอาเงินที่ได้ไปเล่นพนันจนหมดมากกว่า แบบนี้ไงถึงไม่มีเงินจ่ายดอกบอสของเรา” ผู้ติดตามหนุ่มแย้งขึ้น “มะ...ไม่ใช่นะ! ฉันจะไปทำแบบนั้นทำไม ถ้าได้เงินมาฉันต้องจ่ายนายก่อนสิ” เมื่อเบื้องหลังถูกแฉก็ยิ่งเห็นความหวาดผวาจากคนตรงหน้ามากขึ้น เป็นแบบนี้ทุกราย เมื่อถูกบีบคั้นให้จนตรอกเข้าหน่อยก็กลัวจนลนลาน แต่ถ้ากลัวขนาดนั้นก็ไม่น่าผิดนัดกันนี่หว่า “ก็เป็นซะแบบนี้ไง ผมเลยตามคนช่วยล้างหนี้มาให้แล้ว” เสียงเรียบว่า พร้อมกับคนของเขาที่ลากตัวนักศึกษาสาวรายหนึ่งลงมาจากรถ “ป๊า! ป๊านี่มันอะไรกันคะ ไอ้พวกบ้านี่มันเป็นใคร พวกแกปล่อยฉันนะ ไอ้พวกบ้า! ไอ้ชั่ว! ปล่อยฉันกับป๊านะ ฉันจะแจ้งตำรวจ!” เสียงของสาวสวยหวีดร้องโวยวายขอคำอธิบายจากบิดา และการที่ได้เห็นลูกสาวเพียงคนเดียวถูกพาตัวมาที่นี่ ก็ทำให้นายจางถึงกับหน้าซีดเผือด “อย่าทำอะไรลูกสาวฉันเลยนะ ฉันไหว้ล่ะ” นายจางพนมมืออ้อนวอนแทบก้มกราบ หวาดกลัวใจอีกฝ่ายจนเหงื่อท่วมตัว “สามสิบล้าน...ผมก็ไม่รู้ว่าลูกสาวของท่านรองจะต้องเปลืองตัวไปถึงเมื่อไหร่ หรืออาจจะตายก่อนใช้หนี้หมด แต่ไม่เป็นไร เพราะเรายังมีภรรยาและน้องภรรยาของท่านรองอีก ยังไงอวัยวะก็น่าจะพอขายได้” น้ำเสียงเย็นเยียบเอ่ยให้นายจางเข้าใจอีกครั้ง ว่าขั้นตอนของการเรียกเก็บหนี้นั้นมีระดับความโหดเหี้ยมอย่างไร ก็ในเมื่อให้จ่ายคืนง่าย ๆ ดันไม่ชอบ ชายหนุ่มจึงต้องทวงคืนในแบบของนักลงทุนนอกระบบ “มึงนี่มันสารเลวจริง ๆ ค้าอวัยวะมันผิดกฎหมาย!” ราวกับถ้อยคำนั้นได้สั่นประสาทรองประธานจางเป็นที่เรียบร้อย เจ้าตัวถึงได้โพล่งประโยคน่าขันนี้ออกมาท่ามกลางกลุ่มคนนอกกฎหมาย “ฮ่า ๆ ฟังที่ไอ้แก่นี่ขู่บอสเราสิ ปัญญาอ่อนว่ะ!” “จะไปแจ้งจับผมกับใคร ฝากเอากระเช้าไปเยี่ยมด้วยแล้วกัน” “มึง...มึงมันไม่ใช่คน!” นายจางตวาดลั่นอย่างเดือดดาล ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะโหดเหี้ยมได้ถึงเพียงนี้ แต่สิ่งที่ได้กลับมามีเพียงรอยยิ้มเยาะหยันและแววตาดูแคลนเท่านั้น “เพราะผมทำงานกับพวกที่พร้อมจะระยำใส่ไง ผมเลยต้องเหนือกว่าพวกมัน บอกเลยว่าการที่ผมมาเจอคุณด้วยตัวเองแบบนี้ ก็ถือว่าให้เกียรติตำแหน่งของคุณมากพอแล้ว” ชายหนุ่มว่า ก่อนจะส่งสายตาให้คนของเขาเอาตัวหญิงสาวไปส่งยังสถานที่ทำเงินเพื่อตีราคา “ไปดูกันว่าเธอจะใช้เวลากี่วันในการลดหนี้ของพ่อเธอ ฮ่า ๆ” “ป๊า! กรี๊ด! ป๊าหนูไม่ไป ป๊า!” สาวสวยแผดเสียงลั่น ดิ้นตัวหนีอย่างบ้าคลั่ง แต่ร้องไปก็เท่านั้น ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก “มึง! กูจะฆ่ามึง!” รองประธานจางเห็นอย่างนั้นก็กัดฟันพาร่างบอบช้ำพุ่งมาหาชายหนุ่ม ทว่ายังไม่ทันได้ทำร้ายอีกฝ่ายดั่งใจหมาย สันมือหนัก ๆ ของผู้ติดตามก็ซัดเข้าที่ท้ายทอยของนายจางจนล้มทั้งยืน ตุบ! “ต้องออกตัวแรงแบบนี้ทุกรายสิน่า” เสียงเหี้ยมเอ่ยอย่างสมเพชใจ พลางยกเท้าเขี่ย ๆ ร่างที่ถูกเขาซัดจนสลบเหมือดไปแล้ว “ไอ้แก่เจ้าเล่ห์ คิดจะหักหลังแม้กระทั่งเพื่อนที่ให้งานให้ตำแหน่ง คนอย่างไอ้เวรนี่บอกว่าฉันไม่ใช่คน แม่งตลกฉิบหาย!” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างนึกขำ ‘การเป็นคนไม่ใช่คน’ ความหมายช่างยากแท้หยั่งถึง “แล้วนี่...บอสจะเอายังไงกับรองประธานจางครับ” “เอามันไปขังไว้ก่อน รอดูว่าลูกสาวของมันจะขายได้เท่าไหร่ ไม่ซิงแล้วนี่หว่า ให้ตาย! เด็กสมัยนี้ไวไฟฉิบ!” เขาเอ่ยเสียงเซ็ง “งั้นบอสจะไปที่คลับเลยไหมครับ” “เงินต้องเก็บ พวกนายก็ไม่ได้สูดอากาศเพื่อให้ท้องอิ่มนี่” “งั้นผมแยกเอาไอ้แก่ไปเก็บนะครับ ที่คลับแค่อเล็กซ์กับไอ้หนูนั่นก็น่าจะพอแล้ว” เจ้าของเสียงเหี้ยมเอ่ย “อืม...ปล่อยให้มันอดข้าวอดน้ำสักสองสามวัน แล้วตัดนิ้วส่งไปให้เมียมันดูต่างหน้าสักนิ้ว” ผู้เป็นนายว่า ก่อนจะเดินไปยังรถยนต์คันหรู
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD