ในวันทำงานตามปกติของจิณณะ แพรพิมลออกจากบ้านพร้อมเขาแล้วตามไปทำงานด้วยกันตั้งแต่เช้ายันค่ำ ในคิวงานสุดท้ายของพระเอกหนุ่มแพรพิมลแวะกินข้าวกับเพื่อนแล้วกลับมารับจิณณะตามเวลา
พอเธอจอดเทียบใต้อาคารที่จิณณะมีถ่ายรายการ คนที่มีคิวงานคิวแรกตั้งแต่เช้ามืดขึ้นมาบนรถแล้วก็ปรับเบาะนอนแบบหมดแรง แต่ก่อนจะปิดตาเพื่อชาร์จแบตเขาก็หันมาบอกเธอ "แวะร้านสะดวกซื้อก่อนเข้าบ้านด้วยนะ" "ค่ะ" หญิงสาวรับปากแล้วก็หาผ้าห่มผืนเล็กสีเข้มหอมกรุ่นผ้านุ่มเหมือนขนแมวมาห่มให้เขา
คนแบตหมดครางในลำคอน้อย ๆ แทนคำขอบคุณแล้วหลับไปเลย แพรพิมลมองเขาด้วยสายตาเป็นห่วงเป็นใย จิณณะมีคิวงานแน่นมากและเป็นแบบนี้มาตลอดหลายปี แต่เขาก็สนุกกับงานเพราะได้ทำในสิ่งที่ชอบ
จิณณะเคยบอกกับเธอว่าหลังแต่งงานกันแล้วก็ไม่ได้แย่นัก เธอดูแลเขาได้ดีกว่าพี่แอคเพราะอยู่ด้วยกัน 24 ชั่วโมง การมีคนที่ใส่ใจคนอื่นเก่งแบบเธอมาอยู่ข้าง ๆ ทำให้ชีวิตเขาสะดวกขึ้น
