"แพรคงต้องตัดใจแล้ว"
คำพูดที่แพรพิมลพูดออกมาทำให้เพื่อนสาวในแก๊งป้าข้างบ้านแต่ละคนแทบจะโห่ร้องออกมา โดยเฉพาะคนที่อยู่ในหน้าจอวิดีโอคอลนั้นถึงกับอุทาน
"ในที่สุดคุณแพรก็พูดประโยคที่เรารอคอยมานานแสนนานออกมา"
"คุณฟ้าก็... " แพรพิมลจ้องหน้าจอแล้วมองค้อนอีกฝ่าย เธอหันไปมองเมษารินและพิมพ์พลอยที่มีสีหน้าไร้กังวลต่างจากที่ผ่านมา "แพรรู้นะคะว่าทุกคนอยากให้แพรตัดใจ แต่ที่ผ่านมาแพรแค่อยากไปให้มันสุด จะได้ไม่รู้สึกว่ายังทำไม่มากพอ"
"มันควรจบตั้งนานแล้ว ถ้าฝืนไปแล้วไม่ใช่ก็แค่เดินออกมา แล้วใช้ชีวิตในแบบที่อยากใช้จริง ๆ โดยที่ไม่มีเขาอยู่ในแผนนั้น"
คำพูดของพี่สาวทำให้แพรพิมลน้ำตาซึม มันอาจจะฟังดูโง่งม แต่แผนในชีวิตของเธอก็มีแต่จิณณะอยู่เต็มไปหมด เธอรักเขามากกว่าตัวเองเสมอมา ในตอนที่มีลูกเธอก็ยังรักเขาแล้วก็รักลูก คนที่เธอนึกถึงเป็นคนสุดท้ายคือตัวเอง ตั้งแต่คลอดน้องเพชรเธอก็รู้ว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับ
