สิงหายกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม จ้องมองหน้าน้องเมียแล้วยิ้ม เข้าใจแล้วว่าตอนที่คนเรามีความสุขเวลามักจะเดินหน้าไปอย่างรวดเร็ว
“ค่ะ...อีกไม่กี่เดือนผึ้งก็เรียนจบแล้วค่ะ” หญิงสาวตอบ จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของพี่เขย สบตาเขาอย่างมีนัย ยังจำได้ไม่ลืมกับ ‘สัญญา’ ที่สิงหาเคยบอกเอาไว้ว่าถ้าเรียนจบเมื่อไร เขาจะแต่งงานกับหล่อนในทันที
“พี่สิงห์ลืมหรือเปล่าคะ...”
หญิงสาวท้วง เมื่อเห็นสิงหายกแก้วกาแฟขึ้นดื่มอีกครั้ง หากไม่พูดอะไร หล่อนจึงต้องยื่นมือมาตรงหน้าเขา เพื่อให้สิงหาได้เห็นแหวนทองบนนิ้วนางข้างซ้าย เป็นแหวนหมั้นที่เขาเป็นคนซื้อให้เมื่อสามปีก่อน แทนการจับจองว่าภายหลังเรียนจบ เขาจะแต่งงานกับหล่อนตามที่ให้สัญญาไว้
“พี่จะลืมได้ยังไง...ผึ้งคงไม่รู้ว่าพี่แอบเร่งให้วันนี้มาถึงเร็วๆ”
“จริงหรือคะ” หล่อนมองหน้าเขา ดวงตาปลาบปลื้มกับคำพูดที่ได้ยินชัดเจนเต็มสองหู
“จริงสิจ๊ะ...ก็พี่บอกแล้วไงว่าถ้าผึ้งเรียนจบเราจะแ
