โจนาธานยิ้มเย็น มองหน้าผู้หญิงหน้าสวยแต่ปากเสียด้วยแววตาเหยียดหยัน “คุณอาจไม่เชื่อเพราะไม่เคยมีคนขอไปเป็นเจ้าสาว และคงไม่เชื่อในอานุภาพของความรัก เพราะคุณไม่เคยรู้จักมันหรือรู้จักก็เป็นความรักข้างเดียว แบบที่คนไทยเขาว่า รักเขาข้างเดียวเหมือนข้าวเหนียวนึ่ง น้ำท่วมไม่ถึงแห้งเหี่ยวตาย หึหึ” เขาตอบโต้เธอกลับตรงจุดเจ็บ
“นาย... ไอ้ผู้ชายปากพร่อย ฉันไม่ได้เป็นอย่างที่นายพูดสักหน่อย”
มิเชลสะอึกเจ็บจี๊ดในใจจนแทบกระอักเป็นเลือด ชี้นิ้วด่าว่าคนที่กระทบบาดแผลของเธอด้วยความโมโห ร่างงามสั่นไปทั้งตัว มือข้างหนึ่งกำหมัดแน่นห้ามใจตัวเองไม่ให้เผลอยกมือฟาดแก้มคนปากเสีย
คนอะไรหน้าตาก็หล่อ แต่ช่างเหน็บแนมเหมือนสวมวิญญาณตุ๊ด ...
“ไม่เป็น แล้วเต้นทำไมครับ” โจนาธานหรี่ตามอง ทำหน้านิ่งแต่เหน็บกลับทุกคำ “
“ไม่เอาน่ามิเชล อย่ามาทะเลาะกันในงานมงคลเลย ขอโทษด้วยนะคะคุณโจนาธาน” ไอรีนดึงตัวเพื่อนออกห่างจากคู่กรณี
