“ ช่วยไม่ได้นะไอ้โย ! มึงทำให้กูต้องทำแบบนี้...” ว่าจบพ่ออลิซก็เลงปืนมาทางวาโยอีกครั้ฝสายตาเขา น้ำเสียงหรือแม้แต่คำพูดของพ่ออลิซทุกอย่างมันดูนิ่งเย็นไปหมด...
ดารัณพยายามเบี่ยงตัวเพื่อบังวาโยเอาไว้ แต่ร่างสูงก็จับร่างบางไว้แน่น...
“ เรื่องนี้เธอไม่เกี่ยว มันเป็นเรื่องของฉันแค่เดียว..ที่ผ่านมาเธอทำเพื่อฉันมาเยอะแล้วรัณ...”ดารัณมองวาโยทั้งน้ำตาเธอส่ายหัวไปมาอย่างหวาดกลัว เธอคงรับไม่ไหวถ้าเขาจะต้องเป็นอะไรไปจริงๆ
“ ไม่เอานะโย ฮืออ ไม่เอานะ..”
วาโยยิ้มให้ดารัณอย่างอ่อนโยน เขามองใบหน้าผู้หญิงที่เขารักอีกครั้ง ก่อนจะพยักหน้าให้เธอช้าๆ พร้อมกับหันกลับไปเผชิญหน้ากับพ่ออลิซ
“ พี่โย ! ” ธารน้ำที่เห็นพี่ชายตัวเองกำลังจะถูกยิงอีกก่อนจะเรียกพี่ชายเธออย่างตื่นตระหนักพร้อมกับมองไปที่ชายสูงวัยกำลังจะเหนียวไกอีกครั้ง...
ธารน้ำสะบัดแขนออกจากมือมาแทนก่อนจะวิ่งสุดชีวิตของตัวเองเพื่อไปปกป้องพี่ชายตัวเองไว
