Mister Adlerʼs Abandoned Fiancée (SPG)

CHAPTER 3.2

~ CHAPTER 3.2 ~

I HEARD my alarm rang, kaya nagísîng ako at nakita kong itʼs already six in the evening, halos tatlong oras din akong nakatulog after I ate my meryenda earlier. Bumangon na ako at lumakad papasok sa bathrøøm to pee and wash my face. After I peed, I wash my hands first and wash my face with warm water.

I smiled while looking at my face in mirror. “Liza, you are pretty! I like my mom!” sabi ko sa aking sarili and I feel my heart pang again. Napahawak ako sa aking dibdíb at huminga nang malalim. “My hēàrt relax lang, okay? Namimiss ko lang si mom. Sobrang namimiss ko lang.” Pinilit kong ngumiti sa harap ng salamin.

My mom díēd when I was five years old, sa sàkît niyang hēàrt disēàse like mine, sa kanya ako nagmana. But, I got a heart transplant, kaya hindi na ako nangangamba pa, pero I need to take care myself pa rin dahil traydør ang hēàrt attàçk.

Bumuga ako ng hangin at lumabas na rin sa bathrøøm, diretso labas sa akin róøm at lumakad pababa. Hindi pa naman ako nakakababa nang tuluyan ay napahinto ako when I heard kuya Otelloʼs voice.

“Howʼs your sleep, Liza?”

I looked back and I saw him walking toward to me. I smiled at him. “Um, great po, kuya Otello.” I answered him. Nakasabay ko na siya at pareho na kaming bumaba. “Kauuwi niyo pa lang po?”

He nodded to me. “Yes, kaming tatlo nila dad.”

Tinignan ko siya. “By the way, kuya Otello, I got an invitation from Andrea.” I said it.

Nag—isang linya ang kanyang kilay. “Invitation for what?” tanong niya sa akin. “We have an invitation for her wedding next Sunday na iyon, November 8.” dagdag niyang sabi.

“Not invitation card for their wedding. Itʼs bachelorette invitation, kuya Otello,” sagot ko sa kanya.

“Bachelorette? Did I heard it right?” I stopped to brēàth when I heard kuya Lashʼs voice.

Lumingon si kuya Otello. “Kanina lamang yata binigay, Lash. Kanina lang ba, Liza?”

Napatingin ako kay kuya Otello when he asked me. “Ah—eh, yes po, kuya Otello and kuya Lash. May pumuntang maid here from Gomez and binigay iyong black invitation for her bachelorette party,” mahinang sagot ko sa kanya.

“Bachelorette party? Kanino iyon?”

Nasa dining table na si dad. “Andrea.” Si kuya Lash ang sumagot. Pinanghila niya ako ng upuan at tumabi sa side ni dad and sa kanya, si kuya Otello naman ay nasa kabilang side.

“Bridal shower it is?” Tumango muli ang dalawang kuya ko. “No. Donʼt go, Liza. Boys and alçóhølíç drinks ang mayroʼn sa party na iyon. Hindi makakasama ang dalawang kuya mo sa party na iyon, for girls lang ang bachelorette na iyon. Walang magbabantay sa iyo,” sabi ni dad sa akin.

“That is correct, Liza. Hind kami makakapunta sa bridal shower na iyon,” segunda ni kuya Otello sa harap ko.

I bít my lower líps and tinignan sila. “But, dad. . . Um, I want to go. . . For sure ako ang magiging topic nila sa kanilang GC if hindi ako pupunta. Alam niyo namang ako lamang ang hindi close sa kanila sa side ni mom,” sabi ko sa kanila and pinaglaruan ang aking mga daliri.

“Kaya nga ayaw ka naming papunta, Liza. Baka may gawin sila sa iyo habang wala kami roon,” madíîn na sabi ni kuya Otello and I saw his ēyēs are in seríøūs mode.

“But, kuya Otello, m—may iba naman pong kasama. . . And, I swear na hindi ako magpapaapi sa kanila, lalaban ako lalo na kina Giselle and Alora. Pretty please? Can I go sa bridal party niya. . . Then, uuwi rin ako after, hindi ako magtatagal doon. Sisipot lamang po ako then aalis na rin agad after one or two hours,” sabi ko sa kanila. Pinaawa ko ang aking mga mata habang nakatingin sa kanila ngayon.

I heard dadʼs sighed “Iha, are you sure na pupunta ka sa bachelorette na iyan? Baka mapano ang kalusugan mo.” Napatingin si dad sa hēàrt ko.

“Donʼt worry about me and my heart, dad, kuya Otello and kuya Lash. Pretty please can I go? Hindi ako magpapaapi. I want to see too kung anong ginagawa sa bridal shower, hindi rin ako iinøm ng alçóhōlíç drinks, I know na bawal sa akin iyon. Ayoko pa rin makita si mom, dad. Namimiss ko po si Mom, pero I want to live more with you po.” Ngumiti akong malaki sa kanila.

Nakita ko ang tinginan nilang dalawa. “Okay, fine! Kami ni Otello ang maghahatid sa iyo sa araw na iyo. By the way, kailan ba ang bridal shower?” seryosong tanong ni kuya Lash. Nilagyan na niya ako ng pagkain sa plate ko.

“October 31, eight in the evening at A Tower Five Star Hotel. Iyon ang nakasulat sa invitation card, then night gown ang required na suotin,” sabi ko sa kanila.

Sinabi ko lang kung ano ang nakasulat sa invitation card na binasa ko kanina.

“What the fu—food! No, not a night gown, Liza. Terno pajama for you, not a night gown, okay?” Heto na naman si kuya Otello sa pagiging over protective niya sa akin.

“Hindi ka pa pʼwede sa night gown, Liza,” segunda ni kuya Lash rin.

“But, Iʼm turning 21 next year, kuyas. My birthday is January 22, three months na lamang before I turn 21.” Paalala ko sa kanilang dalawa.

“20, 21 or even more, hindi ka pa rin pʼwedeng magsuot ng night gown until hindi ka kasal.” Dinuro pa ako ni kuya Otello.

Tinignan ko si dad, he smiled at me. “Kumain na lamang tayo, dinner na at alam kong gūtóm ka na rin.” Tinuro niya ang plato ko.

“Dad naman! Kaya hindi ako nagkakaroon ng boyfriend, eh.”

“Liza, huwag kami ang sisihin mo kaya wala kang boyfriend. Wala lang talagang nanliligaw sa iyo.”

“Hindi pa rin makaramdam si Azrael na may gusto ang kapatid natin sa kanya.”

Ayan na naman silang dalawa. “Maíînis na sana ako kung kayong dalawa ay may girlfriend din, ano? Pero, wala rin naman. May girlfriend po ba kayong dalawa? Wala, ʼdi ba? Weird din kasi ng family natin,” sabi ko sa kanila at dinilàán sila.

I saw kuya Otelloʼs jàw drøppēd when I said that. “Wow, really, Liza? Wait for you sister in law, okay, right, Lash?”

“Yes! Wala pa kaming nahahanap na perfect girl for us like momʼs traits. If may nahanap na kami, ipapakilala na agad namin sa iyo even kay dad!” babalang sabi ni kuya Lash sa akin.

Ngumiti na lamang ako at kumain na habang nag—ha—hum, naririnig kong nagngítngít pa rin sa gàlít ang dalawang kapatid ko.

Nang matapos na akong kumain ay nauna na akong bumalik sa room ko. Kinuha ko ang aking phone and I saw our group chat, Luth and Zee, nakita ko ang iilang chats ni Zee and Luth.

Zee:

Tangínà ng mga malàlándí na iyon! Hinarangan kayo at nagmamatàpáng dahil wala ako. Aba, yari sila sa akin bukas. Pasalamat sila may contract signing ako kaya hindi ako pumasok. Ibubuhol ko ang mga buhok nila tapos iyong baba ni Alora lilihain ko para hindi na humaba at maging square naman ang mukha. Ginigígîl at pinapakulo nila ang ūlø ko. Yari talaga sila sa akin!

Luth:

Stay calm, Zee. Paano mo naman nalaman na hinarangan nila kami?

Zee:

Sa dalawang pinsan ni Liza. Sinabihan nila ako ng būgbūgîn sina Giselle and Alora dahil hindi sila pʼwedeng mambūgbøg at wala sa Trinidad family ang nananàkít ng babae. Kaya nalaman ko!

Napailing na alam ng ako kina Kilo and Xarthy. Ang daldal nilang dalawa.

Luth:

Ayos lang kami ni Liza. Nilabanan ni Liza ang dalawang pinsan niya kanina. By the way, kumusta ang contract signing mo kanina?

Zee:

Nilabanan ni Liza ang dalawang pangēt na iyon? Really? I need a chika tomorrow, okay? I need! Bukas ko na rin sasabihin ang tungkol doon. See you tomorrow sa lunch break natin. May ibibigay rin ako sa inyo na product sa new endorser ko. Good night, Luth and Liza. See you tomorrow. I need to have a beauty rest right now.

Liza:

Good night, Zee and Luth. See you tomorrow!

Nag—chat na rin ako sa group chat naming tatlo. Napansin ko rin ang GC ng mga pinsan ko from momʼs side, hindi ko binubuksan iyon dahil puro kahambūgàn at kalandíàn lamang ang nababasa ko roon.

Nilapag ko na rin ang phone ko sa side table and muli akong natulog na, may class pa ako tomorrow kahit hindi naman na kami pinapasūkàn ng mga Professor namin.

The next day, maaga muli akong dumating, hinatid ako ni kuya John sa Lazaro University. Naupo ako sa tabi ni Luth na palaging nagbabasa ng book niya, thriller and mystery ang genre ng book.

“Good morning, Luth! Howʼs your day?” I asked her and I give her my beautiful smile

“Itʼs good. How about you? Nabasa mo ba ang chat sa GC natin?” tanong niya sa akin. Bumalik ang tingin niya sa hawak niyang libro. Maganda siguro ang story niyan.

“Um, yes! Tsismoso talaga ang dalawang pinsan ko. Pakiramdam ko ay sinabi na rin ni Kilo and Xarthy kina Denver at ate Barbara ang nangyari kahapon. Sinabi nga nila kay Zee, eh.”

“Walang bago sa dalawang pinsan mo.”

Tumango ako sa kanya. “Totoo iyon. Anyway, may sasabihin rin pala ako mamaya.”

“Ang dami pala nating pag—uusapan mamaya. Exciting ba niyang sasabihin mo, Liza?”

Napatingin ako sa iba. “Um, siguro? Pero, pauunahin muna natin si Zee na magsalita later,” sabi ko sa kanya at tumango siya sa akin.

Nang matapos ang class namin, dalawang Professors lamang ang pumasok. Lumabas na kami at lumakad papunta sa private canteen kung nasaan na si Zee, always maaga ang isang iyon dahil mas malapit sa Tourism building ang private canteen.

“Girls, here!”

Nakita namin si Zee na kumakaway—kaway kaya lumapit kami sa kanya. “Kumusta ang araw niyo, girls? But, before that, hereʼs my gift from you!” Binigyan niya kami ng isang paper bag na kulay pink. “Galing niyan sa new endorsement ko kahapon, MGM Apparels Clothes. Kinuha ko na kayong dalawa, clothes accessories and bags. Next time ay shoes, I got you, girls!” sabi niya sa amin.

Tinignan ko ang paper bags ang daming laman nito. “Thank you, Zee!” sabay naming sabi ni Luth.

“No worries, girls! Ako ang bahala sa inyong dalawa at tama niyang sukat niyo, okay? Kilala ko kaya kayong dalawa, we are best friends since elementary tayo!” màárteng sabi niya at ginalaw ang magkabilang kamay niya.

This is Zee. Minsan màárte, minsan matàpáng. Hindi ko rin alam sa kanya, depende sa mood niya.