โอลีฟอยู่ที่ไร่ชา จัดการทุกอย่างตามที่เรียนรู้มา เธอสั่งของทุกอย่างที่ใช้ในการเปิดคาเฟ่ในไร่ ค่อยๆต่อเติมให้เป็นไปในแบบที่เธอใฝ่ฝัน จนเกือบเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาภายในระยะเวลา 1 เดือน ทุกอย่างก็เกือบจะสมบูรณ์ 100%
ในขณะที่คาร์เตอร์ก็พยายามจะเข้าหาโอลีฟ พยายามทำตัวน่ารัก พูดจาดีดี ไม่โต้เถียงอะไร แต่ก็ยังไม่วายโดนด่าตลอด
" ไปไกลๆซิ เกะกะ "
นี่คือคำพูดที่โอลีฟมักใช้กับคาเตอร์ เวลาที่เขาพยายามจะเข้าไปช่วย แต่มักเรียกเอเดนเข้ามากัน
" เมื่อไหร่ลีฟจะใจอ่อน "
เขาเองก็เริ่มเหนื่อย ชีวิตนี้ไม่เคยเลยต้องมาง้อผู้หญิง
" ........ "
" ทำไมเฮียทำขนาดนี้ลีฟยังไม่เข้าใจเฮีย "
โอลีฟมองหน้าคาร์เตอรื สายตาเรียบเฉย
" เพราะที่ผ่านมาสำหรับลีฟ มันไม่ง่ายไง "
กว่าเธอจะฟื้นจากความเจ็บที่เขาทำ กว่าจะผ่านคำดูถูกของเขาในวันนั้น กว่าเธอจะผ่านมันมาได้ เธอทรมานอยู่หลายวัน เธอเจ็บ ... แล้วจำ !!
คาร์เตอร์นิ่งอึ้
