บทที่ 32 ยอมเป็นทาสรักตลอดไป

4189 Words

​ สนามบินสุวรรณภูมิ ผมเดินตัวปลิวมารอเเม่ที่สนามบิน ส่วนข้าวของของผมน่ะหรอนู่นฮะพี่ครามจัดการเเบกของให้ผมทุกอย่าง เเต่กว่าจะได้ออกมาก็เล่นปาไปจะบ่ายโมงอยู่เเล้ว เขาเองก็เล่นรั้งผมไว้ไม่ยอมให้ลุกขึ้นไปอาบน้ำเลยกว่าจะเกลี่ยกล่อมจนยอมก็เล่นเสียเวลาไปซะเยอะเลย "อะนี่ของเรา"พี่ครามยื่นโทรศัพท์ไอโฟนของผมที่ถูกลืมมาหลายอาทิตย์ ผมรับมันมาเเล้วเก็บลงใส่กระเป๋ากางเกงตัวเอง เเต่ยังไม่ทันถึงสามวิเลยด้วยซ้ำโทรศัพท์ผมมันก็ดังขึ้น ผมล้วงมันขึ้นมาเเล้วขมวดคิ้วเเน่นก่อนจะหลุดขำออกมาเพราะเบอร์ที่โทรเข้ามาถูกเมมไว้ว่า 'สามีน้องริว' "สามีน้องริว งั้นหรอฮะ ฮ่ะๆ ๆ .."ผมหันโทรศัพท์ไปให้คนตัวสูงดูก็พบว่าเขากดวางสายเเล้วยัดไอโฟนตัวเองเก็บลงกระเป๋าไปเรียบร้อย "อย่ามาหัวเราะพี่นะ พี่เขินนะเว้ย" "ว้ายๆ คนอะไรหน้าเเดง"ผมว่าพลางเอานิ้วจิ้มไปที่เเก้มนิ่มๆ ของคนตัวสูง ตอนนี้อาการเขินจนหน้าเเดงรามไปถึงใบหูของพี่ครา

Great novels start here

Download by scanning the QR code to get countless free stories and daily updated books

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD