ในห้องกว้างขนาดอยู่คนเดียวมีแสงไฟนวลสลัวที่หัวเตียง เธอไม่ได้เข้ามาในห้องนี้นานแล้วตั้งแต่ปูนิ่มย้ายออกไป ตอนแรกเธอคิดถึงเพื่อนสนิททำให้ไม่อยากเข้ามาในห้องนี้ แต่เมื่อได้รู้ความจริงอันเจ็บปวดของเพื่อนที่เธอไว้วางใจมากที่สุด เธอก็ไม่เข้ามาในห้องนี้อีกเลย จนกระทั่งคืนนี้
แม็กเซ็นวางเธอลงบนเตียงทั้งที่เขาและร่างเล็กบอบบางยังเปลือยเปล่าด้านบน ชายหนุ่มนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นขณะยังโอบวงแขนแกร่งไปรอบเอวของหญิงสาวที่นั่งชิดขอบเตียง ความสูงทำให้ใบหน้าคร้ามเข้มอยู่ตรงกับดวงหน้าแสนหวานพอดี เธอดูงดงามเหมือนนางในฝันที่ปรากฏตัวให้เขาเท่านั้นเห็นยามราตรี มีนาถอนใจเล็กน้อยก่อนพูดขึ้นในความเงียบ
“รู้มั้ยคะว่า...จริง ๆ แล้วฉันไม่อยากเข้ามาในห้องของคุณ”
“ผมรู้ว่าเหตุผลคืออะไร แต่รู้มั้ยว่าอยู่แบบนี้ทำให้ผมนึกถึงวันแรกที่ได้พบคุณ”
ดวงตาของหญิงสาวมีแววรำลึก เธอแค่นยิ้มแล้วถามว่า “คืนนั้นฉันคงดูแย่มากใช่มั้ย
