“เฮ้อ! วันหลังอย่าคิดที่จะมาที่นี่อีก มันไม่เหมาะกับเด็กน้อยแบบเธอ วุ่นวายฉิบ ภาระจริงๆ” พายุที่ไม่ชอบพวกผู้หญิงน่ารำคาญรวมทั้งชะเอมก็ด้วยจึงได้พูดขึ้นอย่างคนที่หัวเสีย ปากบ่นพึมพำออกมาแต่มือก็พยุงร่างของชะเอมเอาไว้และพาเธอออกไปยังรถของเขาที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถ
บนรถ
“บ้านอยู่ที่ไหน?” พายุถามไปยังคนเมาที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ที่เบาะข้างคนขับ ไอ้ชุดกระโปรงเกาะอกนี่ก็สั้นเหลือเกินไม่รู้ว่าคิดได้ยังไงถึงได้ใส่มันออกมา
“…..”
“นี่! ไม่ได้ยินที่ฉันถามหรือไง” เมื่อไม่มีเสียงตอบรับกลับมา เขาจึงเริ่มพูดเสียงดังขึ้นเพื่อให้เธอตื่นขึ้นมาบอกที่อยู่ของตัวเธอเองก่อน
“ร้อนจัง พี่เร่งแอร์หน่อยได้มั้ย?” ชะเอมที่เริ่มรู้สึกตัว เธอได้ยินเสียงของคนที่นั่งอยู่ด้านข้างจึงทำให้เธอตื่นลืมตาขึ้นมา ทั้งตัวเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ มันไหลออกมาท่วมตัว มือพัดโบกไปมาแล้วบอกให้ชายหนุ่มปรับแอร์ให้เย็นขึ้นไปอีก
“เร่งสุดแล้ว รี
